Mantelzorgers (29)

Hoi allemaal!

Zoals jullie misschien wel hebben gemerkt, heb ik een maandje bloggen overgeslagen. Nadat ik mijn bachelor diploma van het HBO gehaald heb, ben ik namelijk weer aan een nieuwe uitdaging begonnen, maar dat kost me meer energie dan dat ik in het begin had gedacht. Maar hé, net zoals ik in mijn blog van september zei: soms moet je gewoon ergens voor gaan en kost het meer energie, maar iets nieuws bereiken kan ook weer nieuwe energie geven! Deze maand gaat het hier niet over, maar wel over energie op een andere manier: over mensen die energie steken in een ander, omdat ze iemand langdurig helpen die ziek is, oftewel mantelzorgers.

Er zijn veel mensen die voor andere mensen zorgen, zoals voor familieleden of vrienden. Dat doen ze omdat ze van diegene houden en graag willen zorgen dat de ander zich beter voelt. Misschien herken jij jezelf hier wel in, omdat jij bijvoorbeeld altijd je zieke vader, moeder, oma, tante of oom helpt. Als jij iemand helpt die ziek is, omdat het voor die persoon niet meer zo makkelijk gaat, dan ben jij een mantelzorger. Een heel serieus woord, terwijl het voor jou misschien niet zoveel moeite kost. Het zou  degene die jij helpt wél veel moeite zou kosten. Een mantelzorger is dus eigenlijk iemand die een ziek persoon helpt, zonder dat hij of zij daar geld voor krijgt. Deze persoon doet bijvoorbeeld boodschappen, kookt of maakt gezellig samen een wandeling.

Toen ik negen jaar oud was ben ik van de trap afgevallen en heb ik vervolgens een half jaar niet veel gekund. Ik kon niet lopen, praten en mijn motoriek werkte niet zo goed meer. Eigenlijk was ik totaal afhankelijk van anderen, want bij alles had ik hulp nodig. Deze periode was onmogelijk geweest als mijn ouders mij niet bij alles hadden geholpen. Ik was zo afhankelijk van anderen, dat als zij mij niet hadden geholpen, ik waarschijnlijk die periode niet thuis had kunnen blijven wonen, terwijl dat toch voor iedereen het meest fijne is als je ziek bent.  Je zou kunnen denken dat het vanzelfsprekend is, omdat het je ouders zijn, maar ondanks dat waren zij toch echt een mantelzorger voor mij en eigenlijk nog steeds. Er zijn regelmatig momenten door de MS dat het niet zo goed gaat en dan is er altijd iemand om mij te helpen en dat is zo fijn! Daarom probeer ik hen ook zoveel mogelijk te laten merken dat ik dat zo fijn vind.

Heb jij zelf MS of een andere ziekte waardoor je soms of vaak hulp nodig hebt? Dan mag je heel erg trots zijn op degene die jou helpt, want het kan voor anderen best zwaar zijn. Als je zelf een mantelzorger bent, dan zal je dat waarschijnlijk best wel snappen, want naast jouw school en activiteiten buiten school, is het heel knap dat jij iemand anders ook nog eens zo goed helpt! Sta daar een volgende keer maar eens bij stil! Want in welke situatie je je ook bevindt, of jij zorg nodig hebt of zelf mantelzorger bent, één ding is zeker: deze helden zijn onmisbaar!

Tot de volgende keer!

Iris