Altijd moe (26)

“Hoi vrouwtje!”
“Hoi Beer.”
“Lekker weertje hè?”
“Heerlijk, Beer.”
“Zullen we samen buiten gaan spelen, vrouwtje?”
“Eeehm, nee Beer. Eigenlijk niet.”
“Huh? Waarom niet dan? Lekker buiten spelen is toch supergezellie?”
“Ja, da’s helemaal waar Beer.”
“Nou dan, wat is het probleem dan?”
“Ik ben zo moe Beer.”
“Ja, jij bent altijd moe, vrouwtje. Dan kun je toch wel buiten spelen?”
“Nee, Beer. Dat zou ik echt heel graag willen, maar dat kan ik beter niet doen. Ik ga slapen.”
“Wat saaaaaii!! Wat megasaai zeg!”
“Tja, Beer. Ik vind het net zo stom als jij. Maar als ik nu niet ga rusten dan word ik zo moe. Dan moet ik misschien wel twee dagen slapen om weer een beetje bij de beren te komen.”
“Zucht. Het spijt me voor je, vrouwtje. Wat een snotziekte hè, die MS.”
“Ja, Beer, echt een snotziekte.”

Ach, m’n arme, lieve vrouwtje… Dan wil ze best heel graag, buiten spelen, maar dat gaat weer niet omdat ze moe is. En dat terwijl ze best veel slaapt. ’s Avonds gaat ze meestal toch om half tien naar bed. En da’s heel vroeg voor een volwassen mens, heb ik begrepen. De baas gaat meestal pas om half twaalf slapen. Die kijkt dan nog teevee enzo. Het vrouwtje niet, die stort in bed en dan slaapt ze zo tot half negen door! Echt een lui forkentje, zoals ze zelf zegt. Maar ze is natuurlijk niet lui. Ze heeft dat gewoon nodig.

Maar als je dan denkt dat ze ’s morgens zo fris als een beertje naast haar bed staat te trappelen van de energie. Nou nee, eigenlijk niet. Dat zegt ze dan ook wel eens tegen me: “Jemig Beer, ik ben nog zo moe!” Meestal heeft ze dan als een dwaze liggen schoppen en trappen in haar slaap. Laatst was ze een keertje haar medicijnen ’s avonds vergeten en toen werd ze halverwege de nacht hard schoppend wakker. Ik probeer haar regelmatig ’s nachts wakker te maken door op haar kop te trappelen met m’n zwabberpoten, maar dat lukt vaak niet. Jammer, want ik weet hoe moe ze wordt van dat getrap.

En dan halverwege de middag komt ze ook altijd nog even liggen om te slapen. Meestal een uurtje ofzo. Soms slaapt ze echt en soms trapt ze dan ook de voetballen uit de lucht. ‘Een spastisch beentje’, noemt ze dat. Nou, als ik zo de hele tijd met m’n poten zat te schudden zou ik ze eraf snijden zeg!

Geen van de geleerde MS-dokters weet precies waarom mensen met MS altijd zo moe zijn. Ze vertellen soms hele ingewikkelde verhalen, maar als de beer bij de paal komt dan weten ze het toch niet echt. En er zijn ook niet echt hele fijne medicijnen voor. Trouwens, het vrouwtje slikt al zo veel medicijnen. En ze spuit ook elke dag zo’n injectie in d’r buik. Dus ze staat niet te trappelen om nóg een pilletje te gaan slikken.

Waar ze wel energie van krijgt is de zon! Dus misschien als het nu heel mooi weer wordt, dat ze dan wel weer kan komen buitenspelen!

Nou doei!

Beer

Fotografie: Martin de Bouter