Baas is ziek (11)

Zeg vrouwtje?
Ja, Beer?
Ik wist niet dat we een hond hadden. We hebben toch katten?
Ja Beer, we hebben twee katten. Geen hond.
Wat hoor ik dan toch steeds voor een irritant geblaf?
Geblaf?
Ja, geblaf!
Oh, gebláf! Da’s de baas, Beer. Die is ziek.
Maar jij was toch ziek? Met die moeilijke naam.
Ja, Beer. Dat ben ik ook. Maar nu is de baas ook ziek.
Net zo erg als jij, vrouwtje?
Nee, niet zo erg als ik, maar wel héél vervelend. De baas heeft bronchitis.
Ga dat ook nooit meer over?
Nou, ik hoop het wel Beer.
Nee, hè?
Grapje Beer! Bronchitis gaat wel weer over, hoor.
Oh, gelukkig! Want ik houd niet van dat geblaf. Doe mij maar een beetje mauwen…

Tja, dat gebeurt niet vaak. Dat de baas ziek is, bedoel ik. Ik was hier ook in huis gekomen als de troostbeer voor het vrouwtje. En nu moet ik ook de baas troosten. Want die voelt zich wel heel erg beroerd.

Ik heb het wel met hem te doen. Hij zegt dat ie een zeer keeltje heeft. En er komt steeds water uit z’n snuit. Dat vangt hij dan op met zo’n vierkant dun lapje. Zakdoek, noemen ze dat hier. Dat vind ik wel een beetje raar, want ik zie het ding nooit in z’n broekzak zitten. Maar wel op z’n nachtkastje. En als ie dan dat snuitwater opvangt, dan maakt ie heel veel kabaal. Net als een olifant. Snuitlap vind ik als woord er beter bijpassen. Of snuittoeterlapje. Zakdoek.. Daarbij: als je zo’n snuitlap hebt gebruikt, dan ga je die toch niet in de zak van je schone broek stoppen? Rare beesten, die mensen…

Verder moet ie dus heel hard hoesten. Het vrouwtje en ik worden er gek van! Ik zou graag zo’n snuittoeterlapje in m’n oren stoppen. Het vrouwtje gaat gewoon ergens anders zitten, maar dat lukt me niet zo goed vanwege m’n zwabberpoten. Daarbij: als je troostbeer bent, dan kun je niet zomaar weglopen wanneer iemand je nodig heeft. Dus heb ik z’n poot maar vastgehouden en een schone snuittoeterlap over m’n kop getrokken.

Vooral ’s nachts hebben we het zwaar. Want dan wordt ie wakker en dan begint ie ineens te blaffen! Dat het vrouwtje daarvan niet wakker wordt, is mij een raadsel. De ramen trillen in hun latjes! Nou ja, het vrouwtje wordt soms wel wakker en dan begint ze heel hard tegen de baas te brommen. Dat ie maar ergens anders moet gaan blaffen of een pilletje moet nemen. Maar dat wil de baas niet. En dan houd ik ook de poot van het vrouwtje maar vast. Want als die stress krijgt of niet goed slaapt, nou berg je dan maar. Ze heeft al vier jaar geen  moeilijke-naam-ziekte-aanval meer gehad en dat wil ik graag zo houden.

En dus ben ik even dubbel troostbeer. Een soort superbeer, maar dan anders. Ik ben dus heel erg belangrijk. Maar dat wist al wel. Want ik heb ook een e-mailadres en als je dat hebt dan ben je ècht een heel belangrijk iemand. Dus als jij nou ziek bent of je vader, je moeder, je broertje of zusje, dan  mag je mij best even een e-mailtje sturen. Dan houd ik ook even jouw poot vast. Via het internet dan…

Nou, doei!

Beer

Fotografie: Martin de Bouter