Berenleuk interview met Nicole (36)

Ik weet niet of jullie het ook gelezen hebben, maar Nicole heeft haar laatste blog voor MSkidsweb.nl geschreven. Reden voor mij – als razende reporterbeer – om met Nicole eens een stevig gesprek te hebben.

Alle beren op een rijtje Nicole, ik las dat je in 2,5 jaar al 30 blogs hebt geschreven! En nu houd je ermee op. Wat berenjammer! Waarom eigenlijk?

Ik heb nu een paar jaar voor MSkidsweb geschreven (met veel plezier trouwens) en ik ben bang dat ik in herhaling ga vallen. Ik wil niet weer over een onderwerp praten, waar ik al over geschreven heb. En die kans is er wel, op een gegeven moment.

Tja, dat begrijp ik wel. Daar heb ik soms ook wel last van. Heb gewoon soms een soort van zaagselverweking. Dan rollen er geen ideeën meer uit mijn kop.

Waarom ben je eigenlijk ooit begonnen met het schrijven voor kidsweb? Zat er altijd al een klein schrijvertje in je? En waarom uitgerekend MSkidsweb?

Ik schrijf sinds het eind van mijn studie. Dat is een passie van me: schrijven over dingen die in mijn ogen belangrijk zijn.

Ik ben voor MSkids gaan schrijven, omdat ik iets wilde bijdragen aan kinderen die zelf MS hebben, of iemand uit hun naaste omgeving. Stiekem hoopte ik hen iets positiefs mee te geven. Vandaar de blogs.

En Beer, jij bent ook onmisbaar voor MSkidsweb!

Oh, ja sjonge – bloos – nou dankjewel Nicole… giechel

Wat ga je nu doen, nu je niet meer voor MSkidsweb gaat schrijven? Ga je nu een berenlange winterslaap houden?

Hihi… nou, ik heb andere opdrachtgevers, waar ik voor schrijf. En dat blijf ik doen. Ik ken mensen die wel van een winterslaap houden. Maar ik blijf gewoon schrijven, dus.

Oh, ik dacht je zult het er nu wel van gaan nemen. Een soort schrijverspensioen.

Ik ben nog iets te jong om met pensioen te gaan, Beer. En nog te fit. Maar beren houden wel een winterslaap, toch?

Ja, Ik ga wel winterslaap houden, net als een echte beer. Tenminste als het vrouwtje me niet steeds wakker maakt. Want ik moet natuurlijk tussendoor nog wel verhaaltjes schrijven.

Mag ik zeker niet vragen hè, hoe oud je bent? Het vrouwtje zegt dat dat heel onbeleefd is.

Jij mag mij wel vragen hoe oud ik ben, omdat ik je een beetje ken. Ik ben 50 (maar voel me wel jonger).

Oh! Dan ben je een jaar jonger dan mijn vrouwtje. Die voel zich ook jonger… zegt ze. Maar als je haar soms ziet lopen dan denk je.. (“Beer!!”). Oh, sorry vrouwtje…

Nog even een paar persoonlijke vraagjes:

Wat is je lievelingskleur? Ikzelf vind zalmroze wel mooi. Of forelzilver. En jij?

Mijn lievelingskleur is paars. Heb vandaag toevallig een paarse trui aan.

OK, ja paars is ook wel mooi. Maar zalmroze – slurp – vind ik zelf wel mooier.

Heb je zelf een knuffelbeer, Nicole?

Eigenlijk is mijn knuffelbeer mijn vriend. Is ook wel een beer.

Hmmmmm, geen echte knuffeldieren in huis. Da’s niet zo mooi, Nicole. Misschien kun je een Beer vragen aan je mensenbeer? Voor Sinterklaas? Die is nu in Nederland.

Je maakt me altijd aan het lachen, Beer.

Mijn vriend en ik vonden jouw stuk over knuffeldieren zo leuk. Daar ben je heel goed in, anderen aan het lachen maken. Misschien kan ik een beer met Sinterklaas vragen. Als kind had ik veel knuffeldieren en poppen, maar speelde ook graag met het speelgoed van mijn broers (treinen enzo).

Goed, ik ga je nog één vraag stellen, want anders wordt het stuk te lang en krijgen we ruzie met de redactie van MSkidsweb.

Wat vind je het aller- allerleukste blog dat je geschreven hebt? Enneh, wil je nog iets tegen de lezers zeggen, als laatste woordje?

Mijn leukste blog? Hmmm daar moet ik even over nadenken. Ik denk de tweede. Over geluk. Dat vind ik het allerbelangrijkste in het leven: gelukkig zijn. Ik heb bewondering voor mensen die in een vervelende situatie zitten, en het geestelijk toch redden. Dus toch gelukkig zijn.

Dat is ook wat ik de lezers wil meegeven: geniet van de dingen die wel lukken. Samen met de mensen die dichtbij je staan. En wees positief.

… hier heb ik als Beer niks meer aan toe te voegen! – snik –

Dankjewel voor het interview, Nicole. We zullen je missen op MSkidsweb. Heel veel geluk met alles wat je nog gaat doen en misschien horen we nog eens wat van je.

Tot zover mijn interview met Nicole. Moet nu eerst een traantje wegpinken en m’n snuit snuiten. Daarna ga ik eten.

Vrouwtjeeee, eten we zalm vanavond?!

Fotografie: Martin de Bouter