Kleren maken geen Beer! (21)

“Hmpf…”
“Beer!”
“Grmpf, hmpf…”
“Beer! Waar zit je?”
“Grmpf, hmpf vrwtj!”
“Ja, Beer, ik hoor je wel maar ik zie je niet.”
“GRMPF! HR VRWTJ!”
“Oh, hier! Ach arme Beer. Onder een hele stapel kleren van mij.”
“Hijg! Oh eindelijk weer lucht. Wat een stapel lag er bovenop mij. Hoeveel kilo was dat wel niet?”
“Ja, dat weet ik niet precies Beer, maar best heel veel.”
“Vrouwtje, wil je dat NOOIT MEER DOEN!? Mij zo bedelven. Ik stikte bijna!”
“Oh, sorry Beer. Ik zal het nooit meer doen…”

Ja, dat belooft ze nou altijd. Maar doen, ho maar! Als het op kleren aankomt, dan stapelt het vrouwtje het liefste haar halve kast op de stoel. Ze weet namelijk vaak niet wat ze aan moet doen. Dat is afhankelijk van haar stemming, zegt ze dan. Alleen heeft ze soms niet door dat ik dan onder die stapel lig.

Meestal zit ik op bed. Dan heb ik niet zo veel last van dat getrut. En dan kan ik haar soms een welgemeend advies geven. Laatst ook weer. Toen had ze nieuwe jurkjes genaaid. Dat zelf kleding naaien stamt nog van haar studententijd. Ze heeft ook de breischool gedaan (HBO Bedrijfskunde Textiel, red.) Omdat ze nu niet meer werkt vanwege de MS, heeft ze hier weer alle tijd voor. De Grote Vrouw (dat is haar lieve moedertje) maakte vroeger ook altijd zelf kleren, vandaar… Maar goed, ik dwaal af.

Laatst paste ze die nieuwe jurkjes voor de spiegel in de slaapkamer. Toen vroeg ze: “Wat vind jij Beer?” Tja, dan moet ik echt even oppassen met wat ik zeg. Zeg ik ‘leuk’, dan gelooft ze me niet. Zeg ik ‘niet leuk’, dan trekt ze het nooit meer aan! En geef maar eens een diplomatiek antwoord als knuffelbeer met zaagsel in je kop. Nou, dat valt dus niet mee!

Ik zei: “Dat kleedt mooi af, vrouwtje”. Die was in de roos! “En verder?” “Echt een mooi kleurtje, vrouwtje. Past goed bij je ogen.” Die ging net te ver. “Zit je me nou in de paling te nemen, Beer?” Nou echt niet! Ik probeerde alleen een beetje iets aardigs te zeggen. Maar het was al te laat. Ze stierde boos de kamer uit om de baas te vragen wat ie ervan vond. Maar die was aan het schilderen buiten, dus die vond niet veel.

Nadat ze weer terugkwam, heeft ze van pure sjagrijn haar halve kledingkast uitgemest. Dit keer lag de Grote Troostbeer (die witte, weet je nog) op de stoel te slapen. Dus kreeg hij die hele lading op z’n kop. Zo zielig! Het was wel tien kilo. Loopt snel op hoor, zo’n stapel.

Kijk, ik als knuffelbeer heb geen last van die klerenzooi. Ik heb gewoon een vacht en daar ben ik tevreden mee. Stel je voor dat ik niet voor m’n vacht in de stemming ben?! Dan moet ik ook kleren aan gaan trekken. Een broekje ofzo. Nou echt niet! Laat mij maar lekker zonder kleren!

Nou doei!

Beer

Fotografie: Martin de Bouter