Knuffeldierendag (35)

“Wat ben je nou aan het doen, vrouwtje?
“Ik geef snoepjes aan de kat, Beer.”
“Wat voor snoepjes?”
“Ehm – kuch – zalmsnoepjes, Beer.”
“Wat! Voer je zalmsnoepjes aan dat scharminkel?! En ik krijg niks?!”
“Ehm, nee Beer. Maar Pip wel. Het is vandaag wereld dierendag.”
“Dierendag? Wat is dat nu weer voor flauwekul?”
“Nou, flauwekul… een keer per jaar zijn we extra lief voor onze huisdieren. Onze trouwe vierpoters.”
“Oh. Bestaat er dan ook zo iets als knuffeldierendag?”
“Nee, Beer, sorry.”
“Waarom eigenlijk niet? Dat is heel erg onbeerlijk – eh oneerlijk.”
“Tja, dat weet ik niet. En misschien heb je wel gelijk dat het oneerlijk is…”

Misschien? Misschien?! Natuurlijk niet misschien!
Wie worden er dagelijks ondergehuild, ondergekwijld en ondergespuugd? Nou? Nou?!

Juist! Wij knuffeldieren. En denk je dat er een speciale dag is waarop wij in het zonnetje worden gezet? Welnee.

Wij liggen de hele dag ergens in een hoekje te wachten totdat we eindelijk aandacht krijgen. Terwijl die huisdieren gewoon ALTIJD aandacht krijgen. En als ze geen aandacht krijgen, beginnen ze klaaglijk te mauwen, blaffen, piepen of mekkeren. Of springen ze op schoot en bewerken je met hun klauwen. En dat terwijl ze uitharen, krabben, kwijlen, stinken, kotsen en muizen vangen.

Vanmorgen nog vond ik een dood muisje op het tapijt. En Pip zat er trots bij en keek ernaar! Bah, wat een vies beest, die Pip, muizenslachter. En toch wordt het verwend met zalmsnoepjes. Nou vraag ik je!

Wie is er nu liever? Wij knuffeldieren stinken niet, we krabben niet, we zeuren niet en poepen niet op de stoep. We staan altijd klaar voor iedereen en slachten geen medeknuffeldieren af. En we zijn altijd aaibaar. En flexibel. Je kunt ons op onze kop zetten, aan onze poten trekken, ons aan onze oren ophangen en aan onze staarten trekken. We piepen niet en we bijten niet (deden we het maar een keer, haha!).

Maar knuffeldieren hebben ook gevoel, hoor. Wij kunnen niet zonder knuffels. Als je ons genoeg knuffelt, dan hebben we al dat getrek en gekwijl er ruimschoots voor over. Maar naast dat geknuffel zou het ook heel leuk zijn wanneer we eenmaal per jaar in het zonnetje worden gezet. Een mooie plek in de woonkamer, slaapkamer mag ook. Een keer gezellig samen aan tafel zitten, televisie kijken. Een avondje tekenfilmbingen zou fijn zijn.

Ja, hoe langer ik erover nadenk deste beter ik het idee vind. Ik ga het gewoon doen en ik hoop dat jullie lezers mij steunen: Vanaf dit jaar roep ik 5 oktober uit tot wereld knuffeldierendag!

Go knuffels!

Nou doei,
Beer

Fotografie: Martin de Bouter