Spiegelbeer (29)

“Vrouwtje, zal ik je helpen?”
“Sttt, Beer. Je mag me niet helpen.”
….
Fluister: “Ja, maar ik zie hoe het moet. Als je nou dat ene blokje…”
Pats!
“Houd je poten thuis, Beer. Je mag me niet helpen. Sterker nog, je mag hier eigenlijk helemaal niet zijn!”
“Ja, nou, weten zij veel? Zij denken dat ik maar een simpele knuffelbeer ben. Hier om je pootje vast te houden.”
“Ja, en da’s al erg genoeg Beer. Dat ik hier als volwassen vrouw samen met m’n knuffelbeer ben komen opdagen.”
“Sttt, vrouwtje! Ze kijken naar je. Zo meteen word ik de kamer uitgestuurd.”

– “Wat bent u eigenlijk aan het mompelen? U praat toch niet tegen uw knuffelbeer?”

“Nee, dokter. Ik mompel een beetje in mezelf. Waarschijnlijk ook een effect van MS. Op m’n brein. Dat ik knuffelbeesten hoor praten enzo.”

– “Oh, dan is het goed. Anders laat ik u nu direct opnemen.”

“Nee, hoor, dokter, nergens voor nodig.”
“Pfoei, vrouwtje, dat ging maar net goed…”

Afgelopen zomer heeft het vrouwtje in het ziekenhuis allerlei testjes gedaan. Om haar – hoe heet dat ook al weer, vrouwtje? Cognitie, Beer – Oh ja, haar kognietzo te laten meten. Nou, ja meten… Niet dat ze dan met een duimstok langs je oren gaan, maar dan laten ze je allerlei testjes doen waardoor je inzicht krijgt in de conditie van je brein. Alsof je met je brein in een spiegel kijkt. Die dokters heten dan ook spiegeloog (“psycholoog, Beer, psycholoog”).

En ik mocht mee! Dat was spannend zeg! Eerst werden we opgehaald door een heel mooi meisje. Met prachtige bruine ogen en een glanzende, krullende vacht. En die bracht ons naar een kamer waar ook nog een mannelijk exemplaar zat. Niet zo’n mooie als het meisje, maar verder best vriendelijk.

Nou, en toen gingen ze allemaal testjes afnemen. Zo moest het vrouwtje allemaal moeilijke woorden uitspreken en cijfers onthouden. En kreeg ze allemaal plaatjes te zien waar ze dan later wat over moest vertellen. En ze moest blokjes leggen met plakkertjes erop en die moesten dan weer samen een plaatje vormen. Toen probeerde ik haar te helpen, want ik zag wel welke blokjes waar moesten en zij niet. Ze deed er echt heeeel erg lang over. Maar met mijn hulp is het uiteindelijk toch gelukt! Als laatste moest ze achter de computer rekensommetjes oplossen en piepjes tellen. Ik werd er echt helemaal tureluurs van.

We hebben er zeker drie uur gezeten. En het werd ook steeds warmer. Dus we hebben heel wat bakken water naar binnen geslobberd. En al die tijd zeiden dat mooie meisje en die meneer bijna niets. Ze waren de hele tijd aan het kijken en aantekeningen maken. Daar begon het vrouwtje wel een beetje vreemd van te ruiken. Dus toen heb ik het mooie meisje de hele tijd zitten aanstaren. Maar ze bloosde niet eens.

Nou ja, het vrouwtje is gelukkig niet opgenomen. Maar thuis is ze in haar bed gestort om er de volgende twee uur niet meer uit te komen. De uitslag heeft ze inmiddels ook gehad. Toen mocht ik niet mee, dus die heb ik alleen van horen zeggen. Ze scoorde op alle testjes bovengemiddeld goed! Dus nu mag ze van mij niet meer klagen over dat ze alles vergeet. Niks aan het handje, kuch… Want als de spiegeloog het zegt, dan moet het wel waar zijn. Hoewel…. Ik was er niet bij, hè? Bij de uitslag. Dus misschien zit ze een beetje op te scheppen. Hmmm…

Nou doei,
Beer

Fotografie: Martin de Bouter