Tante Corona (57)

“Klakklakklakklak en brrrrrrrr…
klakklaklaklak klappertand, brrrrr….”
“Vrouwtje, wat is er aan de hand?! Je maakt van de rare geluiden!”
“Ik heb het zo kkkkkkoud, Bbbbbbeer. Ik lig helemaal te rrrrrrilkikkeren.”
“Hoe kun je het nu koud hebben? Je ligt lekker onder je slaapschaap in bed. Lekker warm toch?”
“Ikkkkkk weet het ookkkk niet Bbbbbbeer. Misschien heb ikkkkk wel kkkkkoorts!”
“Koorts? Maar dat hoort toch helemaal niet bij MS? Dan heb je toch geen koorts?”
“Nnnnnnee Bbbbbeer, maar ikkkkk kan wel iets anddddddders onder ddddde leden hebbbbben? Misschien wel ggggggriep. Of nog erger: cccccorona!
“Oh jee, dat zal toch niet? Baaaaaaaas, wakker worden!!!”

En ja hoor, het vrouwtje had 39 graden koorts. Ze voelde zich helemaal niet lekker. En het stomme was, dat Baas ook al een paar dagen niet lekker was. Dus ik denk, met mijn knuffelberenbrein, dat de Baas het vrouwtje heeft aangestoken. Met MS kun je niemand aansteken, dat is niet besmettelijk. Maar er zijn ziektes zoals verkoudheid en griep die dat wel kunnen. En dus ook corona.

Toen hebben ze allebei een testje gedaan. Dat is een zelftestje dat je bij de drogist kunt kopen. Misschien heb je ze wel eens gezien. Of gebruikt zelfs. In elk geval moet je dan met een wattenstaafje in je neusgaten peuren. Dat doe je dan in een plastic dingetje met een vloeistof en dan draai je een tijdje rond. Vervolgens doe je vier druppels van die vloeistof in een testbakje en dan zie je of één of twee streepjes. Bij twee streepjes heb je corona. Wat weet ik dat goed hè? Ik ben eigenlijk een hele slimme Beer, al zeg ik het zelf kuch.

De Baas en het vrouwtje hadden allebei twee streepjes. Dus Corona. Ik vond het heel naar voor het vrouwtje. Want naast die koorts had ze knallende koppijn en moest ze ook heel erg overgeven. Dan had ze – zeg maar – een glas water gedronken en dan kwam dat er na een kwartiertje ‘floep’ zo weer uit. Ze vond het water ook heel vies smaken. Dat vond ik zo gek, want water is toch water zou je zeggen. Ik heb haar nog voorgesteld een lekkere zalm met honing te eten. Maar alleen bij de gedachte al begon ze te braken. Ikzelf vond het wel een goed idee eigenlijk….

Na een paar dagen begon ze zich wel wat beter te voelen. En toen klom ze al snel haar bed weer uit. Maar toch was het nog lang niet goed. Bijvoorbeeld: normaal drinkt het vrouwtje ‘s morgens twee koppen koffie met een hele bak melkschuim. De kat krijgt dan altijd drie likjes melkschuim uit de mok, het beest is toch zoooo verwend. Maar nu kreeg ze er net één weg en de tweede braakte ze braaf weer uit.

Na het braken begon het hoesten. En het snuiten. Bah, bah en nog eens bah! Ik kon er niet van slapen. En stiekem was ik ook wel bang dat ze mij zou aansteken. Ook al verzekerde ze mij dat knuffelberen niet ziek kunnen worden. Ik wilde wel heel graag een snuitkapje. Na veel soebatten en zeuren kreeg ik er eindelijk één.

Na anderhalve week ziek testte het vrouwtje nog een keertje. En testte weer positief. Om hopeloos van te worden! De Baas was inmiddels al lang weer beter. En hij kreeg er ook een beetje een staart van. Dan vroeg hij bijvoorbeeld aan het vrouwtje wat ze wilde eten en dan antwoordde ze steeds: “Kweetniet, kvoelmenielekker.” Tja, wat heb je daaraan?

Na bijna drie weken was het eindelijk over. Lang geduurd hè? Maar zoals het vrouwtje zelf zegt: ‘Tante Corona is eindelijk naar huis.’ En ze is weer vrolijk en eet weer van alles. Ook de kat is tevreden, want die krijgt weer gewoon haar dagelijkse portie melkschuim. Hopelijk blijft tante Corona voorlopig ver weg!

Nou doei!

Beer

Wil je meer leuke verhalen van Beer lezen? Klik dan hier.
Fotografie: Martin de Bouter