Vakantiebeer (8)

“Heee, wat lees ik hier?”
“Wat dan, Beer?”
“Nou, eeehm, tja, wacheffe, baas…”
“Hûh?”
“Mompeldemompelbrabbeldebrabbelmompeldemompelllll”
“Beer, je bent niet te verstaan.”
“Nee, ja, dat komt zo, het zijn best kleine lettertjes. En mijn berebrein is ook niet zo groot. En dat geeft een onbegrijpelijk geknars in m’n kop.”
“Goed, ben je er uit?”
“Ja! Er staat hier, baas, dat een reisburo in Japan vakantiereizen aanbiedt aan knuffels.”
“Je meent het, Beer. Rare jongens, die Japanners.”
“Nee, ja, nou het is zo dat die knuffels op vakantie gaan in plaats van de baasjes of vrouwtjes. En dan gaan ze in een bus op reis enzo. En dan gaan ze op de foto.”
“Op de foto?”
“Ja, en als zo’n baasje of vrouwtje die foto dan ziet, dan zijn ze heel gelukkig en is het net alsof ze er zelf bij zijn geweest.”
“Tjonge!”
“Mag ik ook op vakantie?”
“Nee, Beer.”
“Echnie?”
“Nee, Beer.”
“Maar ik ben ook een knuffel!”
“Nee, Beer!”
“Bah, ik mag hier ook nooit wat!”

Nou vraag ik je! Vraag ik ALLEEN maar of ik naar Japan op vakantie mag en dan zegt de baas ‘nee’. Slavendrijver! Weet ie niet hoe ontzettend zwaar ik het heb? Hoe het elke dag als troostbeer buffelen is om het vrouwtje op te vrolijken? Nee, echt waar, dat valt helemaal niet mee!

Nou, pssssst, laat ik je maar even echt inwijden in mijn berezware bestaan. Kom maar een beetje dichterbij, want als ik te hard klets, krijg ik natuurlijk weer op m’n kop. ’s Morgens word ik wakker, daar begint het al mee. Dat wil toch niemand? En al helemaal niet in de herfst. Dan behoor je gewoon een winterslaap te beginnen. Da’s beren eigen.

Nou en dan moet ik m’n warme bedje uit. Ja, erg hè? En met m’n zachte berenvoetjes op het koude laminaat gaan staan. En ik heb al van die zwabberpoten. Net als het vrouwtje, eigenlijk (“Béééér, ik hoor je wel!!”). Oh, nou ja. Dan doe ik de deur open en word ik direct ondersteboven gelopen door twee katten. Zielig hè? Nou, vind ik ook.

Tja en dan moet ik ontbijten. Zalm uit blik. Want verse kopen ze nooit voor me. Die Dagobert Ducks! En zo’n half kommetje mede waar je bek zo van gaat plakken. Daarna badderen, kletsen met het vrouwtje, baasje plagen, verhaaltje schrijven, op de foto gaan. Ik heb echt een heel zwaar leven. Dus ik MOET op vakantie. En wel naar Japan!

OK, het is waar, ik ga natuurlijk ook met het baasje en het vrouwtje op vakantie. Met de sleurie. En ja, da’s ook best gezellig. En binnenkort gaan we hopelijk weer naar de bergen. Dan mag ik misschien wel sleetje rijden of met twee van die stokjes onder m’n poten van de berg af sjezen. Of leren snowberen, da’s pas koel! En dan ’s avonds samen onderuit hangen omdat we geen poot meer kunnen verzetten.

Tja, als ik het zo bekijk, heb ik het misschien helemaal niet zo slecht. En Japan is ook wel een beetje ver weg. En eigenlijk ben ik ook wel gek op het vrouwtje.

Nou ja, doei dan maar.
Beer.

Fotografie: Martin de Bouter