Verbouwen (5)

KLENG! KLATS! BOEM!

“Baas?”
RATTATTATTATAAAA! RATTATTATTAAAA!!
“Baas?!”
TIMMERTIMMERTIMMER! HAMERHAMERHAMER! BOORRRRRRR….!
“BAAS!!!???”
Stilte…
KABOEM!!
“BAAS!!”
“Ja, Beer?”
“Wat ben je nou in ’s berensnaam aan het doen?!”
“Aan het verbouwen, Beer.”
“Wat ben je aan het verbouwen dan?”
“De badkamer, Beer. Houd je oren en snuit maar snel dicht, want dit gaat nog wel een paar dagen door!”
“Oooh, nee…!”
TIMMERTIMMERTIMMER! HAMERHAMERHAMER! BOORRRRRRR….!
“Aaaaaaaaaargh!”

Ach, mijn arme knuffelberenoren… En m’n snuit zit helemaal vol met bouwstof! De baas is de badkamer aan het verbouwen. Niet alleen opknappen, maar ook groter maken. Zodat het vrouwtje niet meer in het bad hoeft te douchen. En misschien – als het later nodig is – met een rolstoel de badkamer in kan komen en dan zittend kan douchen.

Die ziekte van het vrouwtje kan ervoor zorgen dat haar achterpoten niet meer zo goed willen bewegen. Da’s heel naar. Een paar jaar geleden kon ze al één van haar achterpoten niet meer gebruiken. Toen moest ze steeds op haar bips van de badrand in een stoeltje in bad duiken. En moest de baas haar daar dan steeds weer uit vissen. Nu is het vrouwtje niet één van de kleinste. Ze weegt, geloof ik meer dan… (“Béér, waag het eens!”; “Sorry, vrouwtje”). Nou ja, ze is dus best groot en de baas is best sterk. Maar dit gaat ‘m natuurlijk in de rug schieten…

En nu is ie dus al een paar dagen bezig de boel te slopen. De tegeltjes moeten van de vloer en de bekvloer moet eruit (“Dekvloer, Beer, geen bekvloer.”). Oh ja, dekvloer dus. En dat moet met van die hele zware lawaaidingapparaten. Dan staat de baas te zweten, zeg! Want het is ook nog eens dertig graden. Het vrouwtje voert hem braaf glaasjes water. En ze eten pas heel laat in de avond. Soms wel om half elf. En steeds pizza enzo. Want tegen die tijd ligt het vrouwtje al lang op apegapen en schiet een lekker hapje koken er bij in.

Verder stinken ze een uur in de wind, want de douche is weg. Zo nu en dan gaan ze met een handdoekje naar de buren, maar da’s niet echt ideaal. Ik hoop dus dat ze snel klaar zijn. Nu zit m’n snuit dusdanig vol bouwstof dat ik toch niet veel ruik, maar toch. Het is het idee, hè? Wij knuffelberen wassen ons elke dag heel uitgebreid in de rivier. Tijdens het zalmen vangen. Nou ja, daar droom ik dan van. Eigenlijk ben ik het vuilst van allemaal. Misschien mag ik zometeen wel mee in het nieuwe bad.

Goed, inmiddels is het ergste sloopwerk achter de rug. Nu moeten de tegeltjes nog geplakt. Daar wachten we nu al dagen op. Alle tegelzetters zijn op vakantie. Als het nog langer duurt ga ik de televisie bellen: Help! Mijn baas is klusser! En dan een heel zielig verhaaltje schrijven over mijn zielige, zieke vrouwtje. En haar bloedjes van katten. En de baas. En ik natuurlijk, de bouwstofbeer. Zouden ze dan komen?

Nou doei!
Beer

Fotografie: Martin de Bouter