Anouk heeft nog steeds een coronadip (5)

Blog nummer 5 alweer en helaas nog steeds de corona. Ik merk dat ik last heb van een coronadip.

Ondanks dat er vanuit de overheid al weer wat dingen gedaan mogen worden merk ik nog steeds dat ik wel last heb van mijn coronadip. Mijn emoties vliegen alle kanten op de laatste tijd. Ik ben snel verdrietig en moe, terwijl er eigenlijk niets gedaan is. Ik hoef niet eens ergens echt verdrietig over te zijn.

Wel ben ik nu een beetje bezig met wielrennen en staat nog steeds op mijn to do lijst dat ik wil gaan skeeleren. Ik heb niet voor niets de skeelers van mijn opa overgenomen om tochtjes te gaan maken. Het wielrennen is ook wel fijn om te doen en ik kan het samen met mijn vriend doen. We maken er gezamenlijk uitje van. Het fietsen op een wielrenfiets is ook veel lichter dan op mijn elektrische fiets. Het verbaasd me dat ik het eigenlijk wel makkelijk vol hou.

Eigenlijk hadden we van 29 mei tot 2 juni in Frankrijk gezeten. Dit omdat mijn vriend, zwager en schoonouders mee zouden doen met Klimmen tegen MS. Het is niet heel verrassend dat ook dat niet doorging. Het skeeleren is er nog niet van gekomen, omdat ik niemand heb die met me mee kan of wil op het moment dat ik wil gaan skeeleren. Aangezien ik het sinds mijn 10e denk ik niet meer gedaan heb, wil ik er wel iemand bij hebben om mij te ondersteunen, mocht ik dat nodig hebben.

De horeca is weer open. Eerst zouden mijn vriend en ik daar niet meteen gebruik van gaan maken, omdat het waarschijnlijk veel te druk zou zijn. Toch zijn we een week nadat de horeca open mocht zijn tweeën gaan lunchen buiten de deur. Heerlijk om er weer eventjes uit te zijn en het was ontzettend rustig! In de stad zelf is het druk, mensen lopen tegen de looprichting in, maar bij het tentje waar we gingen lunchen zat bijna niemand.

En om het dan meteen goed aan te maken ben ik diezelfde week op de woensdagavond eindelijk met een vriendin uiteten geweest. We zouden dat al vlak na mijn verjaardag (23 maart) gedaan hebben. Maar ja, dat ging niet door. Daarnaast ben ik de zaterdag daarop met paps, mams en vriendlief uiteten geweest om de 60e verjaardag van vaders te vieren. 3 keer in 1 week buitenshuis eten, beetje overdreven maar wel fijn en lekker!

Voor BallSports ben ik nu wel heel druk. Ik schrijf nog steeds blogs maar ik ben nu ook bezig, omdat ik in de zomervakantie een activiteit ga draaien! Voor kinderen van 4 tot 8 jaar ga ik 3x in de week een middag met sport en spel aanbieden. We hebben al wat flyers rond gebracht en zijn bezig met de promotie op facebook. Nu moet ik alleen nog bedenken welke sport en spel activiteiten ik daadwerkelijk ga geven. Nog veel te doen, maar ik heb er wel zin in. Toch merk ik ook daar wel dat ik last heb van mijn onregelmatige emoties. Aan de ene kant ben ik heel blij en heb ik er veel zin in, andere kant ben ik bang en wil ik er niet mee door gaan.

Nog niet heel veel veranderd sinds de vorige blog, maar toch ook weer wel. Hopelijk gaat het nu een beetje berg opwaarts, nu alles weer wat meer mag en kan.

Wil je de eerdere blogs van Anouk lezen? Klik hier.

Wil je ook blogs lezen van van andere jonge mensen met MS? Klik dan hier.