Blog Anouk: corona, May 50K en meer (22)

Ja, en zo zeg je maar weinig te vertellen te hebben en zo heb je toch nog weer een blog in elkaar kunnen zetten.

Twee jaar lang dachten Jelmer en ik de dans genaamd corona te ontspringen, maar helaas heeft het ons toch te pakken kunnen krijgen. Hadden we er ook echt last van? Nee, niet bepaald. We voelden ons verkouden en als het niet als positieve corona test tot uiting was gekomen waren we gewoon blijven werken en doen wat we anders ook zouden doen. Gelukkig kwam daar dan wel de nieuwe persconferentie die de 7 dagen isolatie verlaagde naar 5 dagen. Super fijn, want dan kon ik donderdag en vrijdag wel weer gewoon werken! Alleen de woensdag moest ik nog missen en dat viel me wel een beetje zwaar. Er ging namelijk een peuter terug verhuizen naar Amerika en haar laatste les kon ik dus niet meemaken.

Doordat we thuis moesten blijven gingen er wel 2 dingen in rook op. Het Valentijns etentje wat vaders en ik geregeld hadden voor Jelmer en mijn moeder, maar ook mijn MRI scan. Dat laatste vond ik toch wel even slikken. 7 maart stond namelijk de afspraak met de neuroloog gepland en ik wilde die wel graag kunnen laten staan. Dus meteen gebeld om een nieuwe afspraak voor de MRI te plannen en gelukkig kon dat nog voor 7 maart. Een week later dan de eerste afspraak mocht ik dan weer naar het OLVG voor de MRI.

Nog voor ik het gesprek met de neuroloog had kreeg ik de uitslag al in de app, een nieuwe laesie erbij. Dat ik het al in de app gelezen had vond ik nog wel even een dingetje. Ik had liever gehad dat ik het pas tijdens het gesprek had gehoord, al kon ik nu wel al wennen aan het idee wat er gezegd ging worden. Namelijk dat de MS wel stabiel is, maar ook actief is.

Ik ben ook nog steeds bezig met de psycholoog. Zoals gezegd om erachter te komen of ik de diagnose volledig geaccepteerd heb, maar ook om meer zelfvertrouwen te ontwikkelen. Vooral omdat ik met die aangezichtsverlamming zit. Om dat laatste meer oké te vinden raadde ze aan om een fotoshoot te doen en portretfoto’s te laten maken van zowel beide kanten opzij als een goeie foto van voren. De foto bij deze blog is 1 van de daar gemaakte foto’s.

Ik moet wel zeggen dat toen ik de foto’s zag ik niet meteen blij en tevreden was met hoe ik eruit zag. Ik vond het zelf moeilijk en pijnlijk dat het nog zo duidelijk is dat ik die aangezichtsverlamming heb. Dus toen Jelmer thuis kwam en zei dat het mooie foto’s waren moest ik toch wel even huilen. Na de tranen en het opnieuw bekijken van de foto’s begon ik steeds meer te genieten van ze. Toen werd het ook tijd om een bericht te plaatsen op facebook erover.

Daarnaast heb ik besloten om mee te gaan doen aan de May 50K. In mei, maar nu al beginnend, 50 kilometer wandelen om geld in te zamelen voor onderzoek naar MS. In juni gaan Jelmer, Grieco en Jannie de Mont Ventoux nogmaals beklimmen. Op deze manier kan ik zelf ook iets sportiefs doen om geld in te zamelen. Het bedrag wat ik daarmee op wil halen ligt een stukje lager dan wat we voor ‘Klimmen tegen MS’ hadden bedacht, maar alle beetjes die we binnen kunnen halen is mooi meegenomen!

Mijn wandellink: May 50K.

De fietslink van Jelmer en mijn schoonouders: Klimmen tegen MS.

Wil je de eerdere blogs van Anouk lezen? Klik hier.

Wil je ook blogs lezen van van andere jonge mensen met MS? Klik dan hier.