De minder leuke dingen (3)

Hallo allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven, maar het was zo druk met school! Nu lekker vakantie en dus is het weer tijd voor een nieuw blog.

De vorige keer heb ik verteld over de gave dingen die ik heb meegemaakt doordat ik MS heb, maar er zijn natuurlijk ook zat minder leuke dingen te benoemen. Deze keer zal ik het daar over gaan hebben.

Wanneer je als jong kind MS hebt, is dat lastig te begrijpen. Wat is er toch aan de hand en wat kan er nog gaan gebeuren? Die onzekerheid is vervelend nu ik volwassen ben, maar als je jonger bent misschien nog wel meer. Daarnaast is het soms voor mijn omgeving lastig om te begrijpen wat er aan de hand is, want er is haast niks aan mij te zien. Hierdoor ben ik vroeger vaak gepest en nog steeds zorgt het voor best wel wat onbegrip. De medicijnen die ik elke week krijg om de ziekte af te remmen, zijn ook niet zo fijn. Die zorgen ervoor dat ik me elk weekend ‘grieperig’ voel. De meeste studenten van mijn leeftijd gaan lekker avonden lang stappen, maar dat mis ik. Daar staat dan wel weer tegenover dat ik het niet ken, en wat je niet kent, dat kan je ook niet missen. Zo denk ik dan maar!

Ik had het net ook al even over de onzekerheid die de ziekte MS met zich meebrengt. Dit is misschien nog het meest vervelend. Van het één op het andere moment kan er van alles gebeuren met je lichaam, waar je dus eigenlijk nooit op kunt vertrouwen. Gelukkig kan ik na 12 jaar nog lekker dansen en studeren, maar dat is niet vanzelfsprekend wanneer je MS hebt.

Er zijn zo nog heel veel minder leuke dingen te benoemen, maar gelukkig wegen deze niet tegen de voordelen op. Want die medicijnen zijn heel vervelend, maar ze hebben er waarschijnlijk wel voor gezorgd dat ik nu nog best veel kan. Dat pesten was ook verre van leuk, maar het heeft me nu wel een stuk sterker gemaakt. En als leeftijdsgenoten gaan stappen, doe ik andere leuke dingen. Die onzekerheid, misschien wel het vervelendste, is echt niet leuk. Maar ieder ander kan morgen een been breken en tijdelijk in een rolstoel terechtkomen. Als ik toch even een baalmomentje heb, probeer ik weer aan de dingen te denken die ik in het vorige blog heb benoemd. Want… die waren toch wel erg speciaal?!

De volgende keer zal ik jullie wat meer vertellen over de klachten waar ik last van heb of heb gehad.

Tot dan!