‘WOW, dat ik dit heb geschreven!’ (24)

Ik weet dat mijn vorige stuk moeilijk was om te lezen voor de mensen van wie ik houd. Maar het was voor mij gewoon even goed om alles eruit te gooien op papier. Ik heb ’t nog heel vaak gelezen en dan dacht ik: ‘WOW, dat ik dit heb geschreven!’. Het was zo helder en zo duidelijk. Ik ben blij dat ik het heb gedaan, want het gaat nu goed. Na nog wat privé dingetjes is alles nu even weg. Al mijn stress en dergelijke is er nu grotendeels uit. Dit stelt mij gerust, maar ik denk de mensen om me heen ook wel.

Verder heb ik de afgelopen maand niet heel veel gedaan of meegemaakt. Ja, ik heb besloten toch de stage te gaan doen op de kinderboerderij. Dit heeft me ook heel veel rust gebracht. Mijn ouders en mijn school waren blij met mijn besluit. Ik ben er nu 1 keer geweest en het was wel leuk, maar ik heb er nog steeds helemaal niks mee. Ik vind de dieren maar vies en ze stinken. Maar ja, nog maar een paar weken en dan ben ik daar weer vanaf. Ik houd het wel vol!

Ik zou eind april eigenlijk naar een feest gaan, maar een week ervoor deed mijn lichaam weer een beetje raar. Zware benen en armen, langzame bewegingen. Dus een paar dagen erna zei mijn vriend tegen mij: “Het is verstandiger om niet te gaan. Gewoon voor jou.” Dat was eigenlijk ook wel zo. Ik had er zelf ook al aan gedacht, maar ik had me er zo op verheugd. Eindelijk weer een keer uit! En het ging al snel weer beter en mn lichaam voelde weer goed en totaal niet moe. Maar ja, het ging dus jammer genoeg niet door. Maar nu ga ik met mijn vriend in plaats van dat feest abseilen van de Euromast. Hoe vet is dat!

Nog niet heel lang geleden ben ik geïnterviewd. Een interview over mij en mijn MS. Dit was voor de nieuwe website kindermscentrum.nl. De site is nog niet af, dus het staat nog niet online. Zodra het online staat, vertel ik het jullie meteen en dan kunnen jullie het ook bekijken. Ik ben zelf wel heel erg nieuwsgierig hoor, haha. Het lijkt me best raar om mezelf dan terug te zien en te horen praten. En misschien dat ik bij sommige dingen wel even moet huilen ofzo, maar ik zie het wel.

Ze vroegen me: “Heb je een tip voor andere kinderen die MS hebben?” Een tip, een tip… tja wat is nou een goede tip dacht ik bij mezelf. En eigenlijk wat me vrijwel als eerste te binnen schoot was: ‘Blijf jezelf en blijf positief!’ Nu moet ik daar zelf nog naar gaan luisteren…

Chloë, mei 2013