Dagboek Boris: Van huishond naar hulphond (1)

Hai, Ik ben Boris en wil jullie graag vertellen over mijn hondenleventje. We beginnen bij toen ik klein was. Ik was een puppy met hele grote, dikke voorpoten. Als laatste van mijn broertjes en zusje werd ik opgehaald. Helemaal alleen, omdat mijn eerste nieuwe baasjes niet kwamen. Een beetje verdrietig was ik wel, maar dat ging snel over toen ik deze tweebeners zag. Een grote en een kleine. Ik zag gelijk dat het een moeder en een zoon tweebeners waren.

Ze lachten, tilden me op en ik werd geknuffeld. Zeiden dat ze mij wel mee naar huis wilden nemen. Ze zeiden Boris tegen mij. Mijn nieuwe naam. Zij noemden mij Boris. Ik bedacht gelijk dat ik de tweebeners ook een naam wilde geven. De kleine tweebener noemde ik Boy, de grote Momma. Boy had mij in zijn armen. Hij bracht me naar een blauw, groot ding. Er ging een deur open en Momma ging zitten. Het ging wat moeilijk. Ze moest zich vasthouden aan de deur en werd even vastgehouden door de Boy. Er was iets met haar, maar ik wist toen nog niet wat.

De deur knalde met een harde klap dicht. Ik lag tussen de benen van de Boy. Het was best spannend. Dat blauwe ding begon te bewegen en ging steeds verder weg van waar ik woonde. Ik werd nog altijd geknuffeld, terwijl we steeds verder weg gingen. Toen stopten we. Boy deed de deur open en pakte mij op. Met Momma ging alles wat lastiger. Ze had moeite om haar benen naar buiten te zetten. Er was hulp nodig. Ik wist toen nog niet dat ik haar grote hulp zou worden.

High five,

Boris

Wil je meer blogs lezen of vlogs bekijken, klik dan hier.