Gedoe om gehandicaptenparkeerplaats

Als iemand in jouw omgeving MS heeft maar wel auto rijdt, hebben ze misschien een gehandicaptenparkeerkaart. Met deze kaart mag je op speciale plekken parkeren, zodat je minder ver hoeft te lopen naar bijvoorbeeld een winkel.

Imke Peters

Imke Peters is zo iemand die een kaart heeft. Helaas krijgt ze soms gedoe omdat mensen denken dat zij op die speciale plek staat terwijl dat niet mag. Er worden vervelende opmerkingen gemaakt zoals: “je ziet er niet ziek uit”, of: “je kunt toch nog lopen”.

De Patiëntenfederatie Nederland hoort dit vaker en maakt zich daar zorgen om. Het is immers niet altijd zichtbaar dat je ziek bent.

Zes jaar geleden kreeg Imke de diagnose MS. Het verschilt per dag hoe ze zich voelt en wat ze kan. Soms zit ze in een rolstoel en soms loopt ze met een rollator of zelfs een stukje zonder hulpmiddel . “De ene dag is mijn beperking zichtbaarder dan de andere dag”, legt ze uit.

Door haar MS is Imke in het bezit van een parkeerkaart voor gehandicapten. “Daar ging een strenge aanvraagprocedure aan vooraf”, vertelt ze. “Het was voor mij een gigantische drempel om de kaart aan te vragen, laat staan om deze daadwerkelijk te gebruiken.” Ze maakt er dan ook alleen gebruik van als het écht niet anders kan.

Parkeren bij de friettent

Ze ging een keer patat halen en parkeerde op de gehandicaptenparkeerplaats. Ze had die dag benen als ‘spaghetti’ en kon niet goed lopen. Toen een groep jongeren voorbij liep, hoorde ze dat ze lachten. “Toen ik één been binnen de friettent zette, hoorde ik iemand roepen: “Hé, je mag daar niet parkeren. Je kan toch gewoon lopen?” Imke draaide zich om. “Ik vroeg of hij het kon herhalen, recht in mijn gezicht. Ik hoopte dat dat hem af zou schrikken, maar het maakte geen indruk.”

Imke gaf niet op. “Ik probeerde de jongens duidelijk te maken dat je nooit aan de buitenkant kan zien of en wat iemand mankeert. Ik werd vierkant uitgelachen en belandde in een felle discussie waarin kwetsende dingen gezegd zijn. Het was zes tegen één.” Ze besloot om te keren en weg te lopen. “Ik stond te trillen op mijn benen en kon nog net m’n tranen tegenhouden.”

Vooroordelen

Het is zeker niet de eerste keer dat het haar is overkomen. “Ik loop vaak tegen vooroordelen en onbegrip aan als ik mijn auto parkeer op een gehandicaptenparkeerplaats. Negen van de tien keer krijg ik afkeurende blikken, maar ik word ook regelmatig aangesproken”, zegt Imke. “Het is vermoeiend dat ik mezelf steeds moet verdedigen.”

Op facebook krijgt ze van andere mensen ook dit soort verhalen te horen. Bijvoorbeeld van mensen die na het parkeren nageroepen worden met: “Lekker hè? Je opa’s kaart gebruiken!”. Maar ook (jonge) mensen die uitgelachen en nageroepen worden omdat ze met een rollator lopen of in een scootmobiel zitten. Mensen die hierdoor minder buiten komen dan ze zouden willen.”

Patiëntenfederatie Nederland

Dit horen ze bij de Patiëntenfederatie Nederland dus ook vaker. Tijmen Hendriksen die daar werkt, zegt tegen Editie NL: “Ik schrik ervan dat mensen dit soort dingen naar hun hoofd geslingerd krijgen. Het is zorgelijk dat sommige mensen zo wantrouwend zijn naar anderen.”

Hij roept op om allemaal wat liever voor elkaar te zijn. “Probeer je te verplaatsen in een ander en stel je meelevend op. Oordeel niet meteen over elkaar. Veel handicaps zijn niet altijd zichtbaar. Mensen die een kaart hebben voor de gehandicaptenparkeerplaats, hebben het al zwaar genoeg. Zij hoeven niet óók nog eens nare reacties naar hun hoofd te krijgen.”

Herken jij dit? Heeft iemand uit jouw omgeving ook wel eens zoiets meegemaakt? Vertel het ons!

Door: Redactie MSkidsweb
Bron: RTL Nieuws