Blog 2: Lexi vertelt…

Blogger Lexi (16) zegt: “Ik zou het nu graag met jullie willen hebben over wat multiple sclerose met je doet als persoon. Aangezien ik al mijn hele leven heel veel tijd in ziekenhuizen heb doorgebracht en veel bezoekjes breng aan onder andere zo’n 30 dokters, doet MS mij niet echt veel meer.”

Voor mij was de diagnose die de dokter mij gaf eigenlijk als een nieuw item voor op mijn ‘to do list’. Anderen barsten misschien in tranen uit als ze slecht nieuws krijgen. Ik niet. Ik ben er ook nog! En als iemand dan vraagt: “Hé, maar Lexi, wat doet zoiets met jou?” Dan zal je me zachtjes horen lachen, terwijl ik zeg: “Niks.” Want waarom zou het me wat doen als ik als het ware zoals we dat zeggen door ‘hell and back’ ben geweest?” Geloof me, als een dokter zegt: “Zou je het erg vinden als we even wat bloed afnemen of een röntgen fotootje maken?” Dan zou ik heel breed glimlachen en zeggen: “Doe ik wel eventjes!” of: “Komt voor elkaar!”.

Vader en Opa Hans

Ik hoor vaak van mensen dat ze me ‘heel positief’ vinden overkomen. Ik zal je een geheimpje verklappen: That’s the spirit!  Mijn vader zei altijd tegen me als klein meisje: “Te lang down blijven en piepen, dat heeft geen zin meer”.  Zoals Opa Hans dat zou zeggen: “We maken nergens een punt van!” Oké, oké, ziekenhuis na ziekenhuis en dokter na dokter is dan misschien niet de leukste kindertijd die je kan hebben, maar ik had ook zeker niks te klagen.

En dan niet te vergeten, alle leuke mensen die ik door de jaren heen heb leren kennen. Die ik met trots dierbare personen kan noemen. En er is vooral één persoon, die mijn steun en toeverlaat door al deze jaren is geweest. Mijn beste vriendin, Anouk. Zij is iemand die een zus is die ik nooit heb gehad. Zelfs nu we ouder zijn is ze er nog. De letterlijke definitie van ‘soul mate’ voor mij. Een persoon die ik enorm lief heb en waar ik de wereld voor zou geven en waarvoor ik nooit zou stoppen met vechten.

Even om terug te komen op wat het met mij doet en een dusdanige conclusie die ik kan trekken. MS doet vrij weinig met me. En wat ik het liefst aan jullie zou willen meegeven is mijn all time favoriete gezegde “Take that, you won’t get to me!”. Want laten we eerlijk zijn; het is maar een ziekte, het is niet het einde van de wereld. Mijn advies tot slot: ‘Kick some ass and keep on smiling, brighter days will come!’ Want zelfs ik, iemand die de levenservaring van een bejaarde heeft, kan met een lach zeggen: “Live the life you’re destined to live!”

– Lexi