deel 17

Lot is ziek

Lot is nog steeds misselijk en heeft ook buikpijn. Het was dus niet de schuld van de achtbaan, want pap heeft nergens last van. Lot is al een paar dagen thuis. Moeder wilde Daan wel naar school brengen met de scootmobiel, maar dat wil Daan niet hebben. Hij gaat wel alleen.

Jordy, die een paar straten verder woont, loopt met hem mee. Dat is gezellig. Jordy zit een groep hoger dan Daan, maar een groep lager dan Lot, dus bij geen van beide in de klas. Ze kennen hem eigenlijk niet zo goed, want in de pauze is hij altijd aan het skateboarden naast het schoolplein. “Wat heeft jouw mamma?”, vraagt Jordy meteen de eerste keer dat ze samen naar school lopen. “MS”, zegt Daan, dat legt alles uit vindt hij. Maar Jordy begrijpt er niets van. “Wat is dat dan?”, wil Jordy weten.

Daan zucht. “Een ziekte van de zenuwen die niet over gaat”, zegt hij. “Ga je er dood aan?”, vraagt Jordy. Daan schrikt, hij schudt zijn hoofd. “O, maar je kan dan niet meer zo goed alles, zoals lopen”, zegt Jordy. Weer knikt Daan zijn hoofd.

“Heb jij eigenlijk een skateboard?”, vraagt Jordy. Daan haalt zijn schouders op. “Maar Lot wel”, schiet hem te binnen. “Neem die dan morgen mee”, zegt Jordy, voordat ze het schoolplein oplopen. De volgende dag neemt Daan het skateboard mee. Het was nog een heel gezoek, want Lot wist niet meer waar ze deze neergezet had. In de pauze gaat hij met Jordy en nog wat kinderen achter school op Lot’s skateboard. Dat valt tegen. Het ziet er altijd zo makkelijk uit vindt Daan, maar dat is het niet! Jordy leert hem een Ollie en Daan gaat het steeds leuker vinden.

Na school blijven ze nog oefenen en gaan dan naar huis. Mam komt eraan met de scootmobiel, ziet Daan verbaasd. “Lieverd, waar was je nou? Ik was ongerust”, zegt mam. Daan schaamt zich een beetje, gelukkig vindt Jordy het niet erg. “Mevrouw”, zegt Jordy, voordat mam boos kan worden. “Bij de sportdag is er een skateboard wedstrijd met andere scholen. Daan moet nog oefenen, want hij doet toch ook mee?