Gekneusde enkel (40)

Vader vindt het behoorlijk tegenvallen met zijn enkel en vooral het niet kunnen lopen, alleen kleine stukjes naar toilet met krukken. Daan en Lot vinden het ook tegenvallen. Die moeten ineens veel meer doen.

Vader zucht en steunt veel. Op een dag na al dat gepuf, heeft moeder er genoeg van. Daan en Lot zijn al thuis en moeder maakt het eten.

“Daan, wil jij even wat te drinken pakken”, roept vader streng. Daan vindt het een beetje onzin, bij het eten drinken ze water, maar pakt toch vruchtensap voor zijn vader. “Ik heb liever wat anders, maar ja”, moppert pap die het glas met sap wel aan pakt. “Geert nu is het genoeg!”, mam komt op haar trippelstoel uit de keuken. Vader kijkt verbaasd. “Ja, kijk maar niet zo verbaasd! Je moppert de hele tijd en klaagt steeds meer. Hoor je mij klagen? En voor de duidelijkheid, bij jou gaat het over”. Mam is helemaal rood geworden, kijkt vader boos aan en trippelt weer naar de keuken, waar ze verder gaat met eten maken.

Vader is stil. Het lijkt of hij zich een beetje schaamt. Daan dekt de tafel, Lot helpt spontaan en ze zeggen niets. “Vinden jullie ook dat ik zoveel klaag?”, vraagt pap zachtjes als ze allemaal aan tafel zitten.. Daan en Lot knikken. Ze durven pap niet aan te kijken, zijn bang dat hij kwaad wordt. Maar vader wordt niet boos, hij denkt na. Bij het toetje is vader uitgedacht.

“Jongens, het spijt me voor al mijn gemopper. Ik vind het veel moeilijker dan ik dacht om niet te kunnen lopen.”, zegt vader. Daan en Lot zijn blij dat pap niet boos is. Mam knikt.
“Misschien dat ik nu een beetje meer begrijp hoe het is om niet alles te kunnen doen wat je wilt”, zegt vader en pakt mams hand. Mam glimlacht.

Daan komt de volgende dag boos uit school. “We hebben een andere juf gekregen, omdat de onze al lang ziek is”, begint hij te vertellen. “Wat is dat een stom mens!” “Nou, nou”, reageert moeder. “Ja, maar jij hoeft niet op school te zitten”, Daan is echt heel boos. Hij stampt de trap op en slaat zijn kamerdeur hard dicht.

Vader komt juist vrolijk van de fysiotherapeut vandaan. De buurvrouw heeft hem met de auto er heen gereden. “Kijk, ik mag weer een beetje gaan belasten. Nu kan ik weer stukjes lopen”, Geert geeft meteen een demonstratie en lacht heel blij. Moeder vindt dit goed nieuws.

“Ga maar even met Daan praten”, zegt ze en wijst naar boven. Vader lacht nog steeds als hij met de traplift naar boven, naar de kamer van Daan gaat. Later komt vader weer naar beneden. “Daan is weer bijgekomen, vooral toen ik voorstelde om vanavond heel feestelijk pizza’s te bestellen”. Moeder lacht. “Prima idee, dan hoef ik niet te koken. En Geert, wat dacht je ervan dat jij morgen lekker kookt, nu dat gelukkig weer kan?”