Jozzer (35)

Oké, ik ben dus een jozzer. Dat is een naam, bedacht door de mantelzorg vereniging. Voor jonge mantelzorgers.

Een mantelzorger is dus iemand die een familielid extra helpt. Dit omdat die persoon ziek is en omdat hij of zij het zelf soms niet meer kan. Ik heb wel eens verteld over de mantelzorg en dat ik regelmatig word uitgenodigd om leuke dingen te doen met andere mantelzorgers van mijn leeftijd.

Dit keer kreeg ik een uitnodiging om cupcakes te versieren. Nou dat vind ik al erg leuk. Ook hebben de mensen van de mantelzorg een speciaal blad gemaakt over jonge mantelzorgers.

In dat blad staan allerlei interviews en verhaaltjes van en over jonge mantelzorgers.
De volwassenen die dat allemaal organiseren voor ons, hadden mama gevraagd of ze een verhaaltje van ons mochten plaatsen in het nieuwe blad. Dat blad heet dus Jozzers. Dat blad zou feestelijk worden uitgereikt aan de wethouder van onze stad.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat die mevrouw de wethouder nou precies doet hoor. Maar ik weet wel dat ze sprak over dat geld van de gemeente voor mantelzorg moet blijven. En hoe belangrijk mantelzorg eigenlijk is. Ook zei ze dat mantelzorg voor kinderen soms extra zwaar is. Ze zei ook dat je ook wel lekker moet kunnen genieten van je leven, ook al is er iemand in je familie ziek.

Mama en ik gingen die dag samen met de bus ernaar toe. Meestal is een dergelijke bijeenkomst heel dichtbij in de stad. Deze keer was het op een mooi natuurlandgoed. Daar kunnen wij samen met de fiets en de scoot niet naar toe.

Dus gezellig met de bus. Een keer overstappen en een klein stukje lopen. Het was erg mooi warm weer, dus het was goed te doen. Het lopen bleek toch wat verder dan we gedacht hadden, dus mama besloot al snel daar gewoon te blijven tot het eind. Normaal brengt mamma me. Ze gaat dan even winkelen of naar huis. Later haalt ze me weer op. Gelukkig hadden ze er bij de mantelzorg rekening mee gehouden dat sommige ouders zouden blijven. Dus ze gingen gezellig met een groepje buiten wat drinken en praten.

Wij hebben hele mooie cupcakes gemaakt. Ze werden na afloop heel leuk ingepakt in doorzichtig folie met versiersels. Echt heel mooi.

Toen die mevrouw de wethouder kwam, ging ze nog even wat praten. Ze kreeg ook het nieuwe blad aangereikt. Toen kregen we allemaal taart en bubbeltjes limonade; kinder champagne. Ook alle kinderen kregen een Jozzer blaadje en daar staan wij dan met ons verhaaltje over vergeetachtig zijn. Gelukkig voor ons was papa op tijd vrij en kon hij ons komen ophalen met de auto. Dat was wel erg fijn hoor.

Toch wel bijzonder die verhaaltjes. Mama denkt er soms over om er een boekje van te laten maken. Misschien is dat wel leuk. “Als dat lukt”, zegt mama, “dan zal ik het hier zeker vertellen. Ik ben best benieuwd wie onze verhaaltjes nou leest.”
daaaaag