Kazan (5)

Daan en Lot passen om het weekend op Kazan, de hond. Mam heeft MS.

Op school is Daan druk bezig met het maken van lampionnen voor Sint Maarten. Daan wist eerst niet wat dat was. Waar ze vroeger woonden, vierden ze helemaal geen Sint Maarten. Lot doet niet mee, die vindt het veel te kinderachtig. Bij Daan in de groep maken ze van oude melkpakken lampionnen.

“Dan staan jullie bij al de mensen op de stoep. Zeggen jullie, we hoeven helemaal geen snoep. We zingen wel een mooi lied en ja, dat lekkers hoeven we niet,” rijmt meester Tom tijdens het knutselen. De groep doet net of ze het niet horen. Natuurlijk gaat het om de snoep en andere lekkere dingen die ze kunnen ophalen!

Thuis is de traplift gelukkig weer gemaakt. Het heeft wel lang geduurd, vindt Daan. Moeder sliep zolang beneden op een opklapbed. Want steeds de trap omhoog, dat ging niet. Dat was niet leuk. Mam werd er verdrietig van.

Toen kwam Kazan, de om-het-weekend-hond. Kazan heeft mam wel getroost. Daan en Lot vonden het heel leuk met Kazan. Het is een lieve hond, maar hij is ook een beetje ondeugend. Als hij uitgelaten wordt, is hij altijd heel blij en wil dan steeds ballen halen. Soms pakt hij ook ballen die niet van hem zijn.

Kazan is erg zacht en lichtbruin. Pap, Daan en Lot hebben lange wandelingen met hem gemaakt. Eindelijk is het dan Sint Maarten. Mam heeft ook lekker snoep gekocht voor de kinderen die aan hun deur komen zingen. Volgens de buurvrouw kunnen dat er heel veel zijn! “Wat heb je een mooie lampion gemaakt,” zegt moeder, Daan is trots.

“Weet je zeker dat je niet mee wilt lopen, Lot?” vraagt mam. Lot knikt, de snoep vindt ze wel lekker, maar ze gaat toch echt niet langs de huizen liedjes zingen! Trouwens, niemand uit haar groep doet mee. Daan vertrekt als het donker is met de buurtkinderen. Ze zijn met z’n zessen, dan is het niet zo eng om te zingen. Lot doet thuis steeds de deur open en deelt snoep uit. “Nou gaan jullie maar eens een keer,” zucht Lot als er weer gebeld wordt.

Pap roept als hij de deur geopend heeft. “Het is voor jou,” roept hij. Sem staat voor de deur.n”Hallo.” “Hallo,” zegt Lot wat verlegen. “Ik zag dat jullie een hond hadden. Zullen we die met z’n tweeën uitlaten?”, zegt Sem en hij kijkt verlegen naar Lot.