Het laatste verhaaltje (100)

Hoi allemaal, hier zijn we dan met ons laatste verhaaltje. Ik merk dat we het allebei best een beetje moeilijk vinden om af te sluiten, maar we zullen dapper zijn en het netjes doen.

Er is niet zoveel gebeurd de laatste tijd. Mams is nu 6 weken gestopt met haar medicijnen en volgens mij voelt ze zich best lekker. Ik heb het idee dat ze niet meer zo moe is en ik heb haar nog niet gehoord over klachten die nieuw zijn, dus voorlopig lijkt het erop dat het best goed gaat. Afgelopen week heeft ze die MRI gehad, zo’n speciaal onderzoek van de hersenen. In het nieuwe jaar heeft ze daarover een afspraak bij de neuroloog. Eens kijken wat er in 5 jaar is veranderd in de bovenkamer.

Moeder van Jasmijn vertelt verder

Wat kan ik nog vertellen over wat is geweest en wat gaat komen? We hebben een stukje geschreven toen MSkidsweb 10 jaar bestond en dat was grappig om weer even terug te lezen. Jasmijn was 8 jaar oud toen we net begonnen. Ze zat op de lagere school en was een klein lief meisje. Ze kon al heel snel erg goed lezen en vond dit ook erg leuk om samen te doen. Tekenen was ook een liefhebberij en dus was de regelmaat in verhaaltjes schrijven en iets leuks erbij verzinnen heel makkelijk.

We zitten nu op het 100e verhaaltje en Jasmijn is nu 13 jaar en al een hele dame. Ze zit intussen op de HAVO in de 2e klas. Maar het vertellen over een dame is niet meer zo simpel en dan gaat het alleen nog over haar moeder. Het leven van Jasmijn is wat groter geworden en ik zie haar soms een hele dag bijna niet.

Dat is gelukkig heel gezond en gisteren zijn we gezellig naar een uitvoering van het gymgala geweest. Daar zijn we via de VMCA – de mantelzorg vereniging – al een paar jaar geweest en dit jaar had Jasmijn een vriendin bij zich. Ook dat is een verschil want zij zaten ergens op de zolderverdieping en de oudjes beneden.

In die 5 jaar hebben we best wat leuke en minder leuke dingen meegemaakt, maar dat hoort allemaal bij het leven. Ik zou liever niet ziek zijn. In mijn gedachten zou ik dan een hele andere moeder zijn. Daar denk ik wel eens aan, ik zou fysiek dus met mijn lichaam veel actiever zijn geweest en heel veel dingen met Jasmijn hebben gedaan. Schaatsen, zwemmen, fietsen, skeeleren en al dat soort dingen. Dat soort dingen gingen mij altijd heel makkelijk af. Aan de andere kant zou ik dan nu gewoon een paar dagen in de week werken, en zou ik misschien helemaal nergens tijd voor hebben gehad. Nu heb ik, in de tijd dat Jasmijn klein was, alles meegemaakt en haar kunnen leren om zelf dingen te leren doen.

Eigenlijk heb ik geen idee hoe het dan was geweest en ik had in ieder geval niet 5 jaar lang al deze leuke verhaaltjes kunnen maken. Al met al hebben we er heel veel plezier aan gehad en zal ik er met veel plezier aan terugdenken. Ik ga al deze verhaaltjes eens bij elkaar doen en misschien laat ik er ooit wel een boekje van maken.

Ik hoop dat jullie er ook lol in hadden en dat jullie misschien ook weleens net zo hard konden lachen als ikzelf. De tijd met een jonge Jasmijn en mijn eerste scootmobiel was echt erg leuk en de tijd dat we er hondjes bij kregen ook. Zo hoort het leven ook te zijn denk ik dan. Terugdenken aan leuke dingen want wat morgen brengt, weet niemand.

Wie weet wordt Jasmijn wel een professor in de ‘weetnietkunde’. Misschien loop ik over 15 jaar nog steeds samen met haar vader een rondje met wat hondjes. We zullen zien. MSkidsweb zal blijven bestaan en ik zal jullie blijven volgen want MS heb je voor het leven.

Wie weet tot ziens…