Middelbare school (29)

Lot gaat bijna naar de middelbare school

Lot zit in groep 8. Volgend jaar gaat ze naar de middelbare school. Lot vindt dit wel spannend. Op school wordt er ook veel over gepraat, over allerlei verschillende scholen en richtingen. Binnenkort gaan ze ook de scholen bezoeken. Maar Lot weet al wat ze wil. Ze wil gewoon naar de school waar al haar vriendinnen ook heen gaan.

Met moeder gaat het redelijk, alleen slaapt ze niet geweldig. Steeds wordt mam weer wakker om te plassen. Als ze ook overdag heel vaak naar de WC moet, heeft pap er genoeg van. “Waarom ga je niet naar de huisarts? Misschien heb je wel een blaasontsteking of zo. Dit is echt te gek, Diana”, zegt pap.

“Je hoeft niet zo boos te doen”, vindt Daan. Mam kijkt niet blij, maar moet toegeven dat haar man wel gelijk heeft. “Ik maak straks wel een afspraak bij de huisarts”, zegt ze.

Kazan komt vanmiddag weer. De hond is altijd weer blij als hij Daan en Lot op vrijdagmiddag ziet. Ze gaan dan meestal een groot stuk wandelen. Onderweg verzint Daan spannende verhalen en avonturen. Lot vindt dat een beetje kinderachtig, maar Kazan niet. Die speelt helemaal mee. “Net alsof hij het allemaal begrijpt”, vindt Daan.

In de middag als Daan en Lot uit school komen, wordt Kazan gebracht. “Kom we gaan meteen een stuk lopen. Je weet wel, langs die struikrovers route”, roept Daan. Mam kijkt verbaasd. Lot lacht. Daan noemt het stukje bos langs het water zo omdat hij het echt een struikrovers route vindt, je kunt je er heel goed verstoppen en mensen plotseling overvallen.

Lot vindt het goed en ze gaan op pad, moeder gaat een stukje mee want ze heeft een afspraak bij de huisarts en die zit in de buurt. Later zijn ze allemaal weer thuis. Daan ziet een beetje bleek, vindt mam. Lot moet er om lachen. “Ja, we hebben nu echt een avontuur beleefd”, zegt ze en Kazan blaft vrolijk mee. Moeder wil wel weten wat er dan gebeurd is.”Daan wilde struikrover spelen”, begint Lot. Daan zegt niets. “Dus hij had zich verstopt achter een struik, om een meneer met een hond te laten schrikken”, vertelt Lot verder. “Het was een grote hond”, zegt Daan met een piepstemmetje. “Nou, wat was hij boos en zijn hond ook!”

Lot giert het nu uit van het lachen. Daan wordt nog bleker. “En toen kwam de hond op je af”, raadt moeder. Lot valt nu bijna van haar stoel van het lachen. Daan begint te huilen. Mam aait hem over zijn hoofd. “Ben je zo geschrokken, lieverd?”, vraagt ze. Daan knikt. “Wat is hier aan de hand?”, vraagt vader als hij binnenkomt. Daarop begint Lot nog harder te lachen. Later als ze allemaal uitgelachen zijn, heeft moeder nog een bericht. “Ik heb inderdaad een blaasontsteking en antibiotica gekregen.” “Hopelijk scheelt dat met al dat geplas”, grijnst vader.