MS en Kerst (8)

Is er iets voor mij veranderd met Kerst, sinds ik MS heb? Eigenlijk niet. Want bij Kerst hoort voor mijn gevoel het samenzijn met lieve mensen. En dat is nog steeds zo. Met Kerst ben ik met mijn ouders en mijn vriend: samen met de drie belangrijkste personen in mijn leven. Dat voelt goed, MS of niet. Dat neemt niemand van me af.

Wat volgens velen ook bij Kerst hoort, is koken voor elkaar. Om eerlijk te zijn: dat doe ik weinig tot zelden. Daar ben ik ook nooit zo goed in geweest. Maar misschien dat dit verandert nu ik ook over gezonde voeding ga bloggen. Wie weet… De wonderen zijn de wereld niet uit.

Terug naar de Kerst. Koken is dus niet mijn ding. En mijn omgeving weet dat gelukkig wel. Maar genieten van lekker en gezond voedsel is wél aan mij besteed. Dat vind ik belangrijk. En dat kan natuurlijk nog steeds, evenveel als vroeger. Ik kan erg genieten van een lekker etentje, nu dus met Kerst.

Ik vond het altijd al heerlijk om uit eten te gaan. Dat deden we vaak met de feestdagen en daar kan ik nog steeds erg van genieten. Laat koks maar doen waar zij goed in zijn: lekker koken. Dan doe ik waar ík goed in ben: ervan genieten. Dat is zeker niet veranderd.

Een kalkoen heb ik dus ook nooit zelf naar een tafel hoeven te brengen. Ik vind dat niet eens lekker (ik eet niet veel vlees), maar vooral: het zou te zwaar zijn. Dat zou ik niet aandurven met mijn slechte evenwichtsgevoel. Ik zie het al voor me: lig ik daar op de grond tussen de kalkoenpoten en al het andere gevallen eten om me heen. Helaas een herkenbare situatie voor me… Dat zou zonde zijn. Toch?

Om eerlijk te zijn: oudjaar heeft altijd meer voor me betekend dan Kerst en doet dat nog steeds. Er ligt weer een nieuw jaar te wachten dat doet altijd iets met me. Ook al is die grens van Oud op Nieuw natuurlijk door mensen bedacht. Net als het vuurwerk, dat er voor mij helemaal bij hoort. Ik vind ook: het is troep dat de lucht in gaat en dat vind ik best slecht, want we moeten zuinig zijn op de aarde. Maar toch: vuurwerk en oudjaar horen bij elkaar. Als kind vond ik het al heerlijk om vanaf het zolderraam naar buiten te kijken naar die schitteringen in de lucht. Als jongste van het gezin was ik daar waarschijnlijk ook het meest nieuwsgierig naar.

En daarna volgt dus een nieuw jaar. Een spannende toekomst: zo zie ik het. Ook dat is niet veranderd. Oké, één wens is veranderd in vergelijking met vroeger. Die wens is dat de MS bij mij stabiel blijft, zoals dat nu het geval is. En eigenlijk wil ik natuurlijk liever dat er helemaal geen MS meer bestaat… Voor niemand. MS moet gewoon de wereld uit. Daar wil ik best nog een paar jaar op wachten… Ondertussen geniet ik dan wel (stiekem) van het mooie vuurwerk.

Fijne feestdagen!

Nicole