Mythe – Ik ben een kat! Deel 4 (86)

Jasmijn is in een kat veranderd. Ze is de tuin in gevlucht terwijl het enorm stormt. Ze zit nu in een boom met een draak. Samen met de draak probeert ze te bedenken waarom ze betoverd is.

“Daar moet je eens goed over nadenken”, zegt Yasmine de draak. Oh, er kriebelt iets in mijn nek als ik aan die naam denk. Wacht eens, mijn eigen naam is jasmijn als ik een meisje ben. Waarom zijn onze namen bijna dezelfde? Heb ik eigenlijk een kattennaam?

Ik denk zelf ook na. Wat is er nou eigenlijk gebeurd? Waarom en beter nog hoe kan ik het oplossen? Ik had dus een droom. Er was een vrouw die iets tegen me zei en opeens zat ik op de grond te snuffelen aan een pluisje. Vanaf dat moment was ik een kat, maar ik kon me echt wel herinneren dat ik een meisje was geweest.

Yasmine zegt: “Eigenlijk zit jij in een edelsteen gevangen en die heeft de kleur van je ogen. Kijk maar eens in deze spiegel dan zie je waar je eigenlijk bent. Nu moeten we alleen zien uit te vinden waarom.”

“Oké, en weet je dan ook hoe je me weer terug kan krijgen?”, vraag ik wat brutaal. Het rommelt in de boomstam. Yasmine lacht. “Ja hoor, we smijten de edelsteen stuk dan verschijn jij weer.” Ik kijk snel in de spiegel die bij de draak staat. Pff, ik schrik me rot. Ik zie in de spiegel een meisje en in een grote edelsteen die de draak me voorhoudt een katje. Dat zal ik dan wel zijn.

“Ik ben er om jou te helpen. Dat begrijp je toch wel? Draken zijn hele sterke tovenaars.” Nee, dat had ik nog niet begrepen. Maar ja, inderdaad, wat zou een draak anders in mijn tuin doen?

De draak knikt en wenkt me. Ik klim uit de eikenboom. Als ik op de grond sta, is de draak ineens niet meer zo klein. Zij loopt voor me uit. Ik volg haar. Als we voor de oude eik staan, doet de draak haar bek open. Vuur spuit alle kanten uit. Ze loopt dwars door de boomstam heen en kijkt achterom. “Kom je nog kleintje?”

Brrr, vlammen omvatten de buitenkant van de boomstam, maar je kunt er inderdaad doorheen lopen. Ik ben bang voor vuur, merk ik dan. Tja, daar zijn katten niet gek op. Ik hou me flink en huppel er snel achteraan. Als ik aan de andere kant van de boomstam sta, kijk ik in mijn tuin en naar het huis maar dan allemaal in spiegelbeeld. Pff, ik word mal van al die vreemde dingen. Wat gaan we nu doen?

“Op zoek naar de vrouw, waar ze jou heeft aangesproken.” Ik herinner me opeens dat dit bij de voordeur was en we lopen er naartoe. Daar staat een hele mooie vrouw. Oeps, dat is de tovenares. “Wel wel”, zegt de vrouw. “Als dat mijn kleine onzichtbare katje niet is. Weet je al waarom ik je heb betoverd? Zodra je dat weet, dan kan Yasmine de edelsteen stuk gooien en dan ben je weer jezelf.”

Oké, ik moet dus echt eens goed bij mezelf te rade gaan.
Daaaaaggggg…

Gepubliceerd op MSweb: 09-03-2015