Mythe – Ik ben een kat! Slot: Deel 5 (87)

Het mooie laatste deel van de mythe, waar Jasmijn is veranderd in een kat. Er volgt een zoektocht naar de vrouw die dit heeft aangericht. Jasmijn de kat gaat samen met de draak op zoek naar die vrouw. Ze vinden haar al snel. Jasmijn moet snel bedenken waarom juist zij is omgetoverd tot kat. Dan kan de draak haar helpen weer een meisje te worden. In een spiegelwereld staat jasmijn als kat samen met de draak aan de andere kant van de boomstam.

Hé, ik merk net dat het hier niet stormt. Dat is wel fijn. Maar daar staat de vrouw en ik moest hier iets doen. Het lijkt wel alsof ik tranen in mijn ogen heb. Wacht eens, het ene moment is ze een hele mooie dame in een lange groene jurk en het andere moment zie ik een heel stoer elfenmeisje met super coole kleding aan. “Hoe zit dat nou weer?”, vraag ik aan Yasmine. Die bromt wat en denkt diep na. “Zie jij ook alles in spiegelbeeld?” Ja, piep ik. “Nou,” zegt Yasmine, “die vrouw is in deze wereld een heel vreemd elfending en in jouw gewone mensenwereld een hele mooie tovenares.”

Aha, ik zie dus niet dubbel. Ik moet er bijna om giechelen. Die vrouw moet ik dus spreken. Maar zoek ik de deftige vrouw of het stoere meisje? Ik weet het niet en ik durf ook niet zo goed. Ik kijk Yasmine aan en bevries een beetje. Ik weet echt niet wat ik nu moet doen.

Yasmine kijkt mij ook aan en bromt zachtjes: “Kom op kleintje, denk na en handel. Probeer het eens, ik ben hier om je te beschermen.” Ik verzamel al mijn kattenmoed en kijk het elfenmeisje aan. Wauw, wat is ze stoer zeg. Dat zou ik ook wel willen zijn in mijn mensengedaante.

Als mensenmeisje ben ik namelijk heel erg voorzichtig. Ik ben nooit brutaal tegen anderen, en ik durf niet zo heel goed voor mezelf op te komen. Al heb ik soms echt wel de gedachte om even te zeggen wat ik er van vind, toch zal ik dat niet snel doen. Daardoor voel ik me soms eenzaam en onbegrepen. Alleen tegen volwassenen praat ik wat makkelijker en thuis natuurlijk.

Aiiii… Er suizen opeens allerlei beelden en geluiden aan me voorbij. Op een schooldag ben ik verdrietig omdat ik niet zo goed in de groep pas. Een mooie dame die ik tegenkom loopt met me mee naar huis en we praten wat. Opeens zegt ze vlak bij mijn deur: “Jasmijn, je moet leren om voor jezelf op te komen. Je moet maar eens een poosje veranderen om het te begrijpen.” Ik vraag haar nog of ze weet hoe ik dat dan zomaar moet doen. Dan zegt ze wat vreemde woorden en word ik wakker als kat.

Hoe lang is dat nu geleden? Weten mijn ouders dan echt niet meer dat ik besta? En op school heeft niemand mij gemist? Ik moet nu denk ik echt weer gewoon de wereld in hoor. Ik kijk op en zie dat ik voor de voeten van het stoere meisje sta. Ik kijk haar recht aan en vraag aan haar wie ze is. “Ik ben de vrouw die je heeft betoverd. Heb je al iets geleerd Jasmijn?”

“Euhh ja, ik denk het wel. Maar ik snap niet helemaal waarom je me in een kat hebt omgetoverd.” ‘Omgeruild’, zoals Yasmine, mijn mooie vriendin hier naast me zegt. Het meisje kijkt naar Yasmine en glimlacht. Ja, zij is ook een van mijn mooie verschijningen. “Maar Jasmijn, weet je nu waarom ik dit heb gedaan?” Ik probeer stoer te zijn en zeg een beetje boos: “Ik denk het wel.”

Maar hoe moet ik nou verder? Opeens word ik best boos en begin een beetje harder te praten. “Waarom heb je dat nou zomaar gedaan? Ik voelde me heel erg alleen in huis, want mijn ouders zien me niet eens. En ik heb niemand om mee te praten gehad. Hoe lang was je van plan me een kat te laten zijn?” Opeens lachen Yasmine en het meisje tegelijk. “Je bent pas een middag zo, Jasmijn. Maar omdat katten een lui leventje hebben, lijkt het vast veel langer.” “Ja duh…”, zeg ik. “Volgens mij ben ik al maanden een kat. Ik vind het niet leuk en ik wil dat je mij zo snel mogelijk weer gewoon maakt.”

“Kijk, zo zie ik je graag”, zegt het meisje. “Kom maar eens voor jezelf op en bijt van je af wanneer mensen dingen doen en zeggen die je niet leuk vindt. Yasmine, mag ik de edelsteen?” De draak geeft haar de steen en ze gooit deze met een klap op de grond. “Dag Jasmijn!”, bromt Yasmine, ik zie je nog wel eens bij de boom…….

Wauwwww, de wereld draait om me heen, en ik zit opeens onder de boomstam. Ik kijk voorzichtig om me heen en zie bij het tuinhek de vrouw in de mooie groene jurk net weglopen. Achter mij is de boomstam weer zoals ik hem ken, ik zie wel een hele grappige vlek op de plek waar een mooie knoest zit. Het lijkt wel een draak.

De keukendeur gaat open en ik zie mijn moeder om zich heen kijken. “Jasmijn?” Ze kijkt me een beetje vreemd aan. “Wat doe je nou onder die boom, gekkerd. Kom je even wat fris drinken?” Nog een beetje slaperig sta ik op en ik schud alle gedachten even van me af. Ik ben blij dat mijn moeder nog gewoon is gebleven. Ik denk namelijk dat ik zelf wel ga veranderen.

Het lijkt erop dat ik gewoon heb gedroomd, maar voor de zekerheid ga ik deze droom opschrijven. ‘Ik ga het doen’, denk ik heel stoer. Ik ga veranderen, wereld. Pas maar op, ik ben er klaar voor…

Daaagggg…