Onderweg naar de herfstvakantie (79)

Hoi allemaal,

Mama was jullie een beetje vergeten. Het is hier ook altijd rommelig.

Zoals ik de laatste keer vertelde, stond mijn stuitje scheef. Eerst ben ik nog op kamp geweest en dat was heel leuk. Toen mocht ik naar die therapeut, die mijn stuitje met een simpele beweging weer recht heeft gezet. Ik wist dat ik behoorlijk napijn kon krijgen en dat was ook best zo. Jammer genoeg ging de pijn helemaal niet over, maar ik heb geprobeerd dapper door te zetten.

Helaas ging het fietsen niet zo soepel, maar gelukkig is papa nog thuis dus die brengt me zoveel mogelijk. Na drie weken moest ik terugkomen bij haar en ik ben daar dus van de week geweest. Het was wel duidelijk waarom ik nog steeds pijn heb. Mijn stuitje stond weer scheef, of misschien nog steeds…

Nu heeft ze het opnieuw rechtgezet en meteen een speciaal soort pijnbehandeling gegeven. Drukpunten in de spieren rondom je stuitje. Dat was pijnlijker dan het rechtzetten. Ik was ook al twee weken steeds misselijk en had veel hoofdpijn. Er heersen ook wel veel griepjes rondom ons, maar de therapeut zei dat dit ook allemaal door het scheef staan van mijn stuitje kan komen. Nu moet ik dus oefeningen doen en mijn spieren en pezen rondom dat gebied moeten allemaal weer sterk worden.

Ik ben net een hele week ziek geweest thuis. Ik had verhoging en was dus steeds erg misselijk en had de hele dag door hoofdpijn. Dat werkt niet echt lekker op school hoor.

Mama en ik hebben samen een rooster gemaakt om zoveel mogelijk van mijn huiswerk bij te werken. Dat is best heel goed gegaan. Ik heb duidelijk toch wel wat hulp nodig met het plannen van al die vakken. Ik krijg nu ook een week vol toetsen en cito toetsen dus ik zit de hele week vol gepland, maar daarna heb ik een week welverdiende herfstvakantie.

Herfst vind ik een heel fijn seizoen. Ik hou van alle mooie herfstkleuren, maar ik vind het ook wel jammer dat de zomer voorbij gaat. Wij wonen vlakbij een mooi park en je ziet daar zoveel vogels bij het water. Die moeten we dan weer een beetje missen.

Papa is intussen ook met zijn hand naar de plastisch chirurg geweest. Die was eigenlijk een beetje boos op de dokters dat ze hem zo lang hebben laten doorlopen met die klachten aan zijn vinger. Uit de foto’s en verhalen van de eerste hulp kon ze zien dat eigenlijk het middelste gewricht van zijn vinger compleet uit elkaar heeft gelegen. De beste manier om hem te helpen was geweest om alle onderdelen aan elkaar te hechten. Dat hebben ze niet gedaan en nu is het niet mooi geheeld.

Zijn vinger staat scheef en krom en is erg pijnlijk. Ook wordt die vinger blauw en dik als hij er iets mee doet, maar papa is tweehandig, dus hij voelt zich zonder die hand niet compleet. Hij gaat nu nieuwe therapie krijgen en als het dan niet beter wordt gaan ze hem alsnog opereren. Het is wel zo dat papa al heel ver is gekomen. Vandaar deze aanpak.

Verder heb ik niet zo veel te vertellen, tot de volgende keer.
Daaaggggg