Schaatsen (25)

Met Sinterklaas heb ik schaatsen gekregen. Van die hele mooie die je in de winter als schaats kan gebruiken. Dan kan je later de scherpe schaats eronder uit halen en er een rij met wieltjes onder zetten. Dan heb je skeelers. Daar was ik in december al heel erg blij mee, want ik skeeler graag. Mijn skeelers zijn bijna te klein, maar schaatsen wilde ik ook wel graag hebben. We hebben in december met school een paar keer schaatsles gehad. Ik kreeg ze voordat we met school gingen schaatsen, maar ik vond het jammer dat je niet even naar een schaatsbaan kan gaan. Dan moet mama mee en mama kan nu niet meer schaatsen.

Vroeger heeft ze dat wel heel veel gedaan. Haar oude schaatsen staan ook nog in de kast, maar met haar linkerbeen gaat al dit soort dingen niet meer.
Mama heeft 13 jaar geleden, dus lang voordat ik geboren was, een hele grote schub gehad. Door die nare schub was mama aan de linkerkant van haar hele lichaam verlamd, dus ze kon niets van die kant bewegen. Ze vertelde me dat zelfs haar oog niet dicht wilde blijven en haar mondhoek vreemd omlaag hing. Ze kon dus niet lopen of iets pakken. Dit was een hele zware tijd voor mama en ook voor papa want die moest mama echt bij alles helpen.

Heel langzaam is er weer verbetering in gekomen en mama kon na een half jaar ongeveer weer wat lopen en vastpakken. Jammer genoeg was dit zo’n aanval waarvan mama veel nare dingen heeft overgehouden. Al kan mama nog steeds best aardig lopen, ze kan niet meer rennen, springen, hupsen of bijvoorbeeld schaatsen.
Maar mijn mama zou mama niet zijn als ze dan toch met mij meegaat zodra dat kan. En jippie, het heeft zo hard gevroren vorige maand, dat er bij ons op de slootjes geschaatst kon worden. Dus hup, kom op Jasmijn; warm inpakken, skibroek, handschoenen en oorwarmers mee op de scootmobiel naar het ijs.

Mama moest me wel wat helpen met die enorme klikdingen waar je die schoenen mee vastzet. Mama ging dan lekker vanaf de kant kijken, en gelukkig waren er heel veel kinderen van de buurt die ik ken.
Ik heb heerlijk geschaatst. Kon ik ook even laten zien wat ik allemaal al kon op het ijs.

Later die week heb ik nog een keer geschaatst. Toen was papa ook mee om te kijken. De hond was ook mee. Ik heb er weer van genoten en vind het nu best jammer dat al dat ijs in een paar dagen helemaal weg is.
Gelukkig zijn mijn nieuwe schaatsskeelers meegroeiers. Die kunnen van maat 34 tot maat 37 en mijn schoenmaat is nu pas 33, dus ze zijn nog iets te groot. Daar ga ik dus nog heel veel plezier mee beleven. Tot volgend jaar, weer op het ijs!
Daaaag