Schoolkamp (16)

Ik ben op schoolkamp geweest! Het is al een tijdje terug, maar ik wilde er toch iets over vertellen.
Eerst vond ik het helemaal geen leuk idee. Drie dagen weg van huis, van papa en mama en onze hond natuurlijk.
Mama vertelde dat onze juf er gewoon bij zou zijn, net als alle kinderen uit mijn groep. Ook kon ik mijn favoriete knuffel meenemen, want dat zou bijna iedereen doen.
We kregen een lijst mee van school waarop stond wat we allemaal mee moesten nemen.
Mama mopperde al een beetje: “Nou zeg, dat is ook veel dat mee moet voor drie dagen. Moet ik dat allemaal in één koffertje proppen?” Mijn naam moest overal in staan, dus mama had het er best druk mee.
Maar mijn mama zou mama niet zijn als ze niet het toch weer allemaal mooi in mijn koffer kreeg, met de slaapzak er bovenop.

Intussen had ik er wel zin in gekregen. Op de dag zelf ging ik dus bepakt met koffer en slaapzak op weg naar school.
We moesten ons eerst allemaal bij de bus melden, die stond al klaar. Daar pakten ze de koffers aan en daarna moesten wij nog even snel naar de klas. Juf vertelde ons hoe we de bus in moesten gaan.
Ik had nog nèt tijd voor een snelle kus aan mama en… doeiiii, daar gingen we al!

Na een uurtje rijden waren we er. Ik zag allemaal grote tenten staan, daarin gingen we slapen.
We werden in groepjes verdeeld en ik sliep met vier andere meisjes in één tent.
De hele dag hebben we spelletjes gedaan en ’s avonds was het tijd voor het zaklampenspel. Dat was heel spannend, want we liepen in het donker. Je moest van de ene post naar de andere gaan en hulpouders moesten je afschijnen met een zaklamp. Dit deden ze als ze je zagen, dus je moest onzichtbaar zijn in het donker.

Slapen hebben we eigenlijk bijna niet gedaan. We hebben twee nachtjes daar geslapen en we lagen er pas om half drie ’s nachts in. De volgende ochtend kwamen ze ons om acht uur al wakker rammelen!
We hadden als thema Sportkamp, dus we hebben de andere dag allerlei soorten sport gedaan, dat was erg leuk.
Wat ik moeilijk vond, was dat je eigenlijk nooit even rustig kon zitten en bijvoorbeeld lekker lezen. Voor je het wist, stond er weer iemand in je oor te gillen om iets te doen.

De laatste dag gingen we zwemmen en lekker patatjes eten. Daarna was het weer ‘hup’ de bus in naar huis.
Toen we ’s middags op het schoolplein terugkwamen, waren we allemaal zó moe, dat we bijna het schoolkamplied niet meer konden zingen.
Papa en mama stonden al klaar en gelukkig wist mama al dat ik eerst even rustig bij moest komen, met wat lekkers en een boekje.
Ik was heel erg moe, maar had zoveel leuke herinneringen in mijn hoofd dat ik niet zo makkelijk kon slapen.
Volgend jaar gaan we weer, ik heb er best al weer zin in!
Daaag!