Sharon geeft een gastles op school over MS

Sharon is 35 jaar oud. Ze wilde altijd graag juffrouw worden, maar helaas gooiden longproblemen en MS roet in het eten. Door haar vrijwilligerswerk op school is ze nu toch een beetje juffie. Ze is heel blij dat ze dit (nog) kan doen. Onlangs heeft Sharon op haar school een gastles gegeven over MS. Hieronder vertelt ze hoe dat is gegaan.

Nadat de kinderen van de RK Basisschool Sint Jan in Waarland al een aantal keer hadden gevraagd waarom ik soms zo raar loop en waarom ik niet kan rennen of hinkelen, besloot ik een gastles te geven in groep 7. Juist vanuit die klas kwamen er regelmatig vragen.

De kinderen in deze klas wisten dat ik MS heb, maar waar de letters voor stonden en wat het nu precies voor ziekte is, dat wisten ze niet. De juf had samen met de kinderen de moeilijke woorden uit het boekje ‘Multiple sclerose, zo zit dat’ besproken.

MS is geen spierziekte

Doordat ik vrijwilliger ben op deze basisschool kenden veel kinderen mij al. Hierdoor viel er een bepaalde spanning van de kinderen af en was het vooral leuk om iemand met MS in de klas te hebben voor een gastles. De kinderen in deze klas kenden verder niemand met deze ziekte. Er waren wel kinderen die iemand kenden met een spierziekte. Deze kinderen vertelden dat die mevrouw ook niet kon rennen of hinkelen. Alhoewel de klachten van iemand met een spierziekte heel veel lijken op de klachten van iemand met MS is MS geen spierziekte! MS is een ziekte van het centrale zenuwstelsel, dat bestaat uit je hersenen en je ruggenmerg. Bij MS krijg je ontstekingen die de beschermlaag (de myeline) van de zenuw aantasten. Mede omdat je dit niet kan zien aan de buitenkant had ik twee stukjes elektrodraad mee.

De kinderen konden door middel van die twee stukjes draad zien hoe een gezonde zenuw en een aangetaste zenuw door MS eruit zien. Daarna vroeg ik aan de kinderen: wat er zou gebeuren als een lamp aan het aangetaste elektrodraadje zou hangen? In eerste instantie dachten de kinderen dat de lamp naar beneden zou vallen, maar nadat ze geprobeerd hadden het aangetaste draadje kapot te trekken, zagen ze zelf in dat dit niet zou gebeuren. Uiteindelijk bedachten ze dat de lamp het niet zou doen, of misschien zou gaan knipperen. Ik vertelde de kinderen dat de lamp inderdaad kortsluiting zou geven en dat dat bij MS ook gebeurt door de aangetaste zenuw. Waarop één van de kinderen zei: ‘Je spieren weten dus wel hoe het moet, maar doordat de zenuw het niet goed doorgeeft, kan je niet hinkelen.’

Als je handen niet ‘gewoon’ werken

Nadat ik de kinderen verteld had dat het gevoel in mijn handen ook vaak anders is, gaf ik verschillende kinderen een paar handschoenen en een snoepje om open te maken. De kinderen begonnen heel enthousiast, maar merkten al snel dat een snoepje openmaken een stuk moeilijker gaat als je handen niet ‘gewoon’ werken. Soms lukt het zelfs helemaal niet. Een aantal kinderen bleef volhouden, maar er waren ook kinderen die aangaven dat als ze zó weinig gevoel zouden hebben, ze nooit meer snoepjes met papiertjes zouden kopen. Daarnaast waren er kinderen die wilden proberen het knoopje van hun broek open te maken met de handschoenen aan, maar ook dat was erg moeilijk. De kinderen vertelden dat álles op deze manier veel meer energie kost en dat het eigenlijk best oneerlijk is als je ook al last hebt van de MS-moeheid.

Mensen met MS kunnen soms wazig zien. Om de kinderen te laten ervaren hoe dat is, had ik een bril meegenomen, waarvan de glazen ingesmeerd waren met vaseline. Het was erg lastig om dan nog een stukje te lezen.

Veel vragen

De kinderen hadden heel veel vragen, maar dachten ook goed mee. Zo was er een jongetje dat zich afvroeg: ‘De dokter kan op de MRI-scan zien hoeveel vlekjes jij hebt, kan hij dan ook zien hoeveel energie jij hebt? Dat zou namelijk handig zijn, dan weet je precies hoelang je iets kan doen.’ Ik heb hem uitgelegd dat de vlekjes beschadigingen op de zenuwen zijn en dat de hoeveelheid vlekjes niets zegt over de vermoeidheid. Er zijn mensen met veel vlekjes die bijvoorbeeld nog goed kunnen goed lopen en er zijn mensen met weinig vlekjes die in een rolstoel zitten. Het is maar net waar de ontsteking heeft gezeten en nu het litteken zit.

Hieronder nog wat vragen die de kinderen stelden:

• Ken je meer mensen met MS?
• Kan je nog sporten?
• Is er weleens iets vervelends gebeurd door de MS?

Als afsluiting van de gastles heb ik de kinderen verteld dat het soms erg lastig is om MS te hebben. Ik ben daar ook best weleens verdrietig om, maar over het algemeen vind ik het leven nog erg leuk en geniet ik van de dingen die ik nog wél kan doen.

De kinderen uit deze klas weten nu veel meer over MS en hebben vooral ervaren wat MS met iemand kan doen. Het was een leerzame maar ook gezellige gastles!

Door: Sharon

Tip!
Wil jij ook in de klas – bij voorkeur groep 7 of 8 – vertellen over MS? Klik dan hier voor meer informatie.

Gepubliceerd op MSkidsweb: 06-09-2016