Vakantie verhaaltje (93)

Zo, we hebben dus gewoon bijna 8 weken vakantie. Grr… Dat is eigenlijk wel heel erg lang niets doen hoor. We zijn natuurlijk al heel snel een weekje weg geweest en dat was super, en het weer is ook niet eens zo slecht, maar wat moet je nou in hemelsnaam al die andere weken doen?

Een vriendin heeft bij me geslapen. We waren allebei wat moe dus dat was na twee nachtjes ook weer klaar. Mijn moeder had heel slim gezegd dat we onze telefoon ‘s avonds beter beneden konden laten, want anders konden we net zo goed thuis blijven en gaan zitten appen. Dan merk ik inderdaad dat die telefoon echt heel ongezellig kan zijn, want je hebt allebei andere vrienden en zit dan te appen terwijl je samen bent. Zelfs met de hondjes uitlaten merkte ik het. Mama zei: “Je lijkt mij wel met je preek over telefoongebruik!” Hihi.

Ja, ze heeft gelijk, maar ik vind het zelf ook moeilijk. Dus ik zit te denken wat ik allemaal kan doen. Tekenen, op mijn keyboard spelen, met super mooi weer gaan we naar het zwembad. Ik ga nog wat dagen logeren bij mijn tante en aanhang. O ja, ik ben vandaag met papa mee geweest naar de hondentraining. Misschien alweer wat lang geleden maar de hobby van mijn vader is honden trainen. In de zomervakantie doen ze dan alleen fun training, dus gewoon leuk spelletjes. Ik ben mee geweest en daarmee kan ik helpen en heb ik iets te doen.

Ik heb een superleuke groep vriendinnen van school, maar we zijn allemaal nog een beetje voorzichtig lijkt wel. Iets afspreken is nog niet zo vanzelfsprekend. Dus heb ik een weekje gelogeerd en dat was wel even lekker druk hihi.

Mama is nog steeds moe van haar schub. Mama zegt dat dit een stukje achteruitgang is dat niet meer beter wordt. Dat is een kwestie van afwachten, maar soms duurt het nou eenmaal lang voordat je kunt zeggen hoe het verder zal gaan. Dat is ook een lelijke kant van MS. Dat je na een aanval dus niet eens kan zeggen: “zo dat is weer over en we gaan weer verder.” Nee, je moet afwachten of je klachten weer helemaal weggaan, of dat je toch restverschijnselen houdt.

Mama zegt: “Ik heb al zo lang ontstekingen in mijn hoofd, dat elke keer als er een plekje bijkomt, dan krijg ik extra restverschijnselen. Dus meer problemen die niet meer beter worden. Dat is jammer.”

We zijn wel nog naar het zwembad geweest en afgelopen week naar de zee. Eigenlijk heb ik nog nooit in zee gezwommen en ondanks dat het vies in je mond is, vond ik de zee geweldig. We zijn gebleven tot zonsondergang en dat was geweldig mooi.

We zijn ook een dagje naar Amsterdam geweest. Mijn ouders zijn daar allebei geboren, dus die moesten erg lachen om mij. Mama zei: “Snuif de cultuur van Amsterdam op, jasmijn.” Dat deed ik letterlijk! Ik ademde diep in en trok een vies gezicht. “Ja”, zegt mama, “met een snufje Marihuana.” Jekkkk wat een lucht zeg!

Na een dagje Amsterdam en strand was mama echt helemaal op. Twee dagen later en ze is nog steeds erg moe, en de warmte helpt dit keer ook niet echt mee.

Gelukkig hebben we wel hele mooie foto’s van de zon gemaakt daar kunnen we wel even mee verder.

Daaaggg