Ziekenhuis (73)

Hoi allemaal,

We zijn er weer. Zoals we vorig jaar hadden afgesloten, lijkt het er sterk op dat we dit jaar gewoon doorgaan met narigheid.

Papa’s hand is uit het gips gehaald en hij moest direct naar een fysiotherapeut. Dat is dan weer iemand die alles weet van spieren, pezen, bewegen enzovoorts. Papa is intussen al weer een paar keer geweest. Zijn vinger kan best al weer een heleboel, maar tegelijkertijd eigenlijk heel weinig.

Zijn vinger staat super krom, doet pijn, of heeft geen gevoel. Hij begrijpt nu ook meteen de gevoelsstoornissen die mensen met MS voelen. De pezen zijn duidelijk nog niet in orde. Morgen moet papa weer naar de fysiotherapeut om te horen wat ze er nu na al die tijd van vindt.

Intussen ben ik heel gezellig met mijn tante en oom en hun kleinkind een weekendje weg geweest. Dat was super!!! Dus mijn tante – de zus van mijn moeder – heeft een zoon. Die is al volwassen, getrouwd en heeft al 2 kindjes. Dat is dus eigenlijk mijn neef. Zijn oudste kindje is een super lief meisje van bijna 5 jaar. Ik noem haar mijn nichtje, maar eigenlijk is het mijn achternichtje. Maar ja, dat gedoe allemaal met die benamingen is me soms te ingewikkeld. Dus ben ik met mijn tante en oom en nichtje lekker naar een superlux huisje geweest en we hebben daar heel veel gezwommen, gezellig gewandeld, nou ja noem maar op eigenlijk. Het was gewoon heel erg leuk en ik was moe toen we weer thuis waren.

Daarna ben ik met school een dagje naar Amsterdam geweest naar de grachten, de kerken en natuurlijk het Anne Frank huis. We zijn met de trein geweest en het was super interessant. Ik was er best van onder de indruk. Nu moet ik een werkstuk maken over Anne Frank, de oorlog en alles wat daarmee te maken heeft gehad.

Maar wat maakt het jaar nu niet zo leuk?

Mijn opa is opeens heel erg achteruit gegaan en echt heel erg ziek. Hij is natuurlijk al niet meer zo jong. Hij wordt hopelijk dit jaar 82. Maar opeens zagen we hem niet meer zo vaak voorbij rijden en kwam hij steeds minder langs voor een kop koffie. Mijn mama en haar zusters hebben toen een dokter gebeld en die kwam bij hem thuis. De dokter was ook erg bezorgd en wilde allerlei onderzoeken doen. Daaruit bleek al snel dat opa’s organen het allemaal niet goed genoeg meer doen. Ze wou verdere onderzoeken doen.

Omdat opa nog steeds helemaal alleen woont en voor zichzelf zorgt, zag iedereen al snel in dat het nu even niet ging. Dus opa is opgenomen in het ziekenhuis voor onderzoek. Daar bleek al snel dat opa er veel slechter aan toe is dan iedereen in de gaten had. Hij is daar nu al 2 weken, en het ziet er nog niet zo fijn uit. Mama en mijn tantes doen alles voor opa om het een beetje fijn te hebben.

Dat houdt iedereen bezig natuurlijk. Mij ook. Ik vind het heel erg dat opa zo ziek is, maar ik begrijp ook wel dat niet iedereen 100 jaar kan worden. Ik hoop volgende keer iets beters te kunnen vertellen. Wel weer met een tekening erbij, hoop ik.

Daaagggg….